Nou was ik dat ook, dus komt dat prima uit. Ik was druk met het regelen van de ineens toch nog sneller dan gedachte reis van Dunya.
Dunya is éen van de zwarte dames van bullenbaai die erg bang was. Ik ben in overleg met de dierenarts met de medicatie doorgegaan die we gekregen hadden tegen haar angst voor vuurwerk.
Die medicatie helpt haar goed. Zo goed dat we ook alweer wat aan het afbouwen zijn.
Een tijdje geleden heb ik een oproep gedaan voor een fosterplek in Nederland voor Dunya. Ik denk dat het namelijk een heel geschikt hondje is wat je alleen kunt houden. Ze is hier niet altijd even blij met de andere honden om haar heen. Nou is dunya natuurlijk niet zo maar een hondje dat je binnen haalt. Degene die haar op zou vangen moest wel weten dat ze veel tijd nodig zal hebben en misschien in het begin nog erg bang zal zijn. Toch waren er twee mensen die reageerden. Toen we alles in orde gingen maken voor vertrek heeft er één afgehaakt. De ander bleef geïnteresseerd en kwam ook regelmatig op de lijn of hij dunya mocht begeleiden. Ervaring met dit soort bange hondjes is er niet, maar wel heel veel tijd en liefde. Ik had het vertrek van dunya op een laag pitje gezet. Nu ze op de medicatie zat zag ik verbetering en was ik eerst bezig met het plaatsen van de andere honden.
Maar mijn zus die hier nu is en tui vliegt had zoiets van het is zonde om de plekken die ik kan bieden niet op te vullen, waarom laat je Dunya niet met mij meegaan? Tja waarom niet, misschien omdat ik haar zelf nog niet wil loslaten? Omdat ik bang ben dat de persoon in nl het misschien niet trekt?
Maar de foster wil heel graag en gaat er alles aan doen om haar te helpen. De plek voor dunya in het vliegtuig is er ook. En de chip en rabies had ze al. Ze kan eigenlijk zo mee.
Ik heb er gisteren over nagedacht en vanmorgen besloten het te doen. Dunya zou volgende week eigenlijk haar laatste reguliere enting moeten hebben, maar dat wilde ik de foster in nl niet aandoen. Het is naar dunya en naar hem niet fair als ze al meteen weer zoiets moet meemaken. Laat haar eerst maar eens wennen. Ik heb dus voor vandaag nog een afspraak kunnen maken voor de enting en kon meteen een gezondheidsverklaring meenemen.
Dunya vond het eerst heel spannend. Ze trilde en trilde, maar deed het toch super goed. Langzaam kwam ze ook was los toen de enting voorbij was.
Ze durfde zelfs aan de lijn van de praktijk naar de auto te lopen, wat een kanjer.
Vanmiddag terwijl Maud aan het surfen was heb ik Jazzy opgehaald. Jazzy is het hondje dat door Duitse toeristen in het asiel gezien was en toen niet mee kon. Ze wilde haar wel heel graag en vroegen hulp om het te regelen. Die hulp heb ik geboden en vandaag het hondje opgehaald bij haar tijdelijk foster. Daar zat ze zodat ze weg kon uit het asiel. Het is toch veel fijner om in huiselijke kring te mogen wachten tot je mag vliegen.
Dit is Jazzy. Jazzy gaat ook met mijn zus mee. Ze is goed bezig!
Zo goed zelfs dat ze ook Jimmy onder haar Facebookvrienden aan het promoten is. En waarschijnlijk met succes. Het is nog niet een 100% ja, maar het lijkt positief te gaan eindigen.
In ieder geval spamt ze iedereen onder met Jimmy foto's. Hopelijk met succes.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten