We begrepen daarom maar al te goed dat hij bij binnenkomst direct zijn tanden liet zien. Je kan ze maar tonen, weten ze allemaal meteen dat je ze hebt.
Geen van de honden die ik hier nu heb was onder de indruk. Ze keken hem aan en vertrokken weer.
Omdat James nog geen 100% zekerheid had is hij eerst een tijd in de badkamer gaan liggen.
Maar om een uur of 20.00 won zijn nieuwsgierigheid en is hij komen kijken. De grote kwamen natuurlijk weer snuffelen, maar nu deed hij niet lelijk tegen ze.
Ik vind het elke keer weer een bijzonder moment als ik zie hoe een nieuweling wordt opgenomen in de groep. Trix kwam eens kijken en ook Jimmy was meteen geïnteresseerd in een potje worstelen. En zo waar, nog dezelfde avond werd er al gespeeld.
Dit maakte dat ik me ook geen zorgen hoefde te maken voor de nacht. De kleintjes konden met een gerust hart bij elkaar in de kennel. Ik had de compartimenten alvast gescheiden, maar heb ze 's avonds laat toch weer naar één groot hok gezet.
James heeft het vannacht keurig gedaan. Wat een knapperd. Hij kopieert exact wat de andere doen.
Maar als je dan toe bent aan een rustmomentje wil je ook echt rust en moet er niet zo'n mens met een camera je lastig vallen.
De schoolvakantie is weer bijna voorbij. Dat betekent dat de agenda's weer onder uit de tas gevist worden. Youri moest voor dinsdag een poster in elkaar geflanst hebben. Hij had wel wat hulp voor het creatieve deel nodig. Ach, beetje knippen en plakken vind ik minder erg dan geschiedenis overhoren.
Ondertussen was ik heel onbeschoft ook bezig met mijn telefoon. Nou was het toch de bedoeling dat ik alleen maar wat hielp en Youri de rest deed, kon ik ondertussen contact houden met mensen die echt een ontzettend magere hond gevonden hadden.
Ze waren hem tegen gekomen in de wijk en gelukkig bereid hem zolang in de tuin veilig te stellen.
Deze Bordeaux dog liep duidelijk al een behoorlijke tijd op straat. Dit is een dure rashond en die worden over het algemeen niet gedumpt. De kans was dus best aanwezig dat er ergens op het eiland misschien een baasje was. Om daar achter te komen heb ik de hond op wat sites gezet en het dierenasiel geïnformeerd.
Het is altijd opletten geblazen, want dit type hond is erg geliefd. Als er een baas zich zou melden wilde ik wel eerst graag bewijs zien. Maar tot nu toe nog geen baas.
Mirjan, een andere rescuester die aan de andere kant van het eiland woont heeft de hond opgehaald en naar een dierenarts gebracht.
Deze hond hoort in gezonde toestand makkelijk 50 tot 60 kilo te wegen. Hij is nu nog niet eens de helft. We hadden de hoop dat hij gechipt zou zijn. Dat was hij wel, maar niet geregistreerd.
Dat is een gemiste kans.
De hond is nu bij een foster waar hij mogelijk ook mag blijven als het goed gaat. Aan de ene kant heel fijn natuurlijk, maar het voelt voor mij wel heel dubbel. Als ik een uitgemergelde Westpointer vind moet ik smeken om een foster en daarna leuren om een forever home, maar vind ik een Bordeaux dog, dan is het in een middag geregeld. Dat zou voor elke hond zo moeten zijn.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten