maandag 9 januari 2017

Ik hoor je niet

Vanaf vandaag is het gewone leven weer begonnen. 
De kids zijn vanmorgen naar school vertrokken en Erik naar zijn werk. Dat maakt dat het huis weer op mij en de honden na leeg is. Nou blijven voor mij de dagen redelijk van hetzelfde. Of manlief en kinderen nou wel of niet thuis zijn, dat maakt voor het doen van het huishouden en het verzorgen van de honden niets uit. 
Ik had voor vandaag meteen maar weer een dierenartsbezoek gepland. De dierenarts was twee weken op vakantie geweest. Hierdoor was het de eerste dagen dat hij er weer was niet te doen om een afspraak te krijgen. Ik had niet zo veel haast en had hem op vandaag laten zetten. 
Ik was er met James. Die gaat natuurlijk naar Nederland wat betekent dat alle entingen en de chip in orde gemaakt moesten worden. 
James deed het prima. Op de heenweg lag hij heel relaxt in zijn bench. Hij piepte niet, kotste niet en plaste niet. Voorbeeldhond, daar heb ik er graag meer van.
Op de tafel was het wel spannend, maar ja, dit was allemaal nieuw. Z'n over het algemeen zo mooi opstaande oren waren spontaan verdwenen. Ik denk dat hij niet wilde horen dat hij vrijdag hier weer heen gebracht wordt. Dan wordt hij gecastreerd. 


James is namelijk niet zo jong als dat hij eruit ziet. Je zou denken dat hij maar een paar maandjes is, maar schijn bedriegd. Zijn gebit laat ons toch echt zien dat hij de puppentijd al even achter zich gelaten heeft. Dat maakt dat hij voordat hij naar Nederland vertrekt nog mooi even hier onder het mes kan.
En tja, ik snap dat je dat niet wilt horen.
Na dit uitje had ik een afspraak met hele lieve toeristen die graag een bezoekje wilde komen doen en een zak voer meenamen.
Ik vind het altijd erg leuk om daar vrij voor te maken. Ik vertel graag over mijn passie. En ik weet zeker dat als mensen het ook echt gezien hebben er nog weer anders naar kijken dan als ze je alleen via een berichtje spreken. Je weet nooit wat het opleverd. Wie weet zoeken mensen uit hun netwerk nog eens een hond en denken ze dan aan ons. 
Voor mijn honden en vooral Luna is dit altijd het moment om je minute of fame te claimen.
Luna doet dan graag lekker hyper en pakt haar aandacht. Willen mensen honden aaien? Prima, Luna staat met haar dikke kont vooraan. Haha, wat is het toch een lekker ding.
Ook Jimmy heeft z'n aandacht voor vandaag weer te pakken. En Lois nam het ervan. De rest genoot op afstand. Ook prima. 


Lois is trouwens nog even hier, maar wel geadopteerd. Afgelopen zaterdag is er een gezinnetje komen kijken. Ze waren meteen in love alleen kwam het ze beter uit als Lois eind deze week bij ze kwam. We mogen dus nog even van haar genieten voordat we weer afscheid nemen.


Geen opmerkingen:

Een reactie posten