maandag 23 januari 2017

De grootste nachtmerrie

Nadat gisteren alle familie en honden vertrokken waren hebben we nog even gezeten en een bakkie koffie gedronken. Niet veel later gingen we naar bed. Afscheid nemen is emotioneel belastend en daar word je moe van. 
Vanmorgen was weer uiteraard het eerste wat ik deed mijn berichtjes checken.
Van mijn zus had ik bericht dat alles zonder problemen verlopen was en het allemaal zeer soepel ging bij de douane. Daarna het bericht van het baasje van Jazzy. Die was helemaal happy met haar hondje en Jazzy met haar.


In de auto op weg naar Duitsland heeft Jazzy alleen maar geslapen.
Van Dunya zag ik nog geen bericht, dus heb ik maar even een berichtje die kant uit gestuurd. Ik was toch wel heel benieuwd of ze het droog gehouden had en hoe ze het deed.
Het berichtje dat ik terug kreeg was hetgeen je nooit hoopt te ontvangen. Hetgeen waar ik bij elke hond altijd bang voor ben was gebeurd, Dunya was ontsnapt!
De nieuwe baas was volledig in paniek en voelde zich zo schuldig. Onterecht natuurlijk, want dit had hij net zo goed niet gewild. Dunya had een deur weten open te krijgen en was in de tuin door een kier gekropen waar de baas het bestaan niet eens van wist. 
Hij had haar heel hard zien wegrennen en daarna niks meer van haar gezien. 
Het eerste dat ik gedaan heb is Nathalja van St Perla and Friends een berichtje sturen. Gelukkig weet zij hoe te handelen en heeft de nieuwe baasjes opgebeld om vertellen wat ze nu het beste konden doen.
Het is ontzettend verdrietig en frustrerend om op 8000 kilometer afstand niks te kunnen doen.
Na het belletje naar Nathalja heb ik werkelijk meteen gekeken wat een ticket naar Nederland kost.
Helaas was TUI uitverkocht tot 1 febr en klm echt belachelijk duur. Toch maar even afwachten dan hoe dit af gaat lopen.
Nathalja had ondertussen contact kunnen leggen met een speurhondengeleider die een hond heeft die gespecialiseerd is in het opsporen van vermiste honden. Zij woonde wel een eind weg en moest twee uur rijden, maar was bereid hun kant op te komen. 
In de tussentijd was het alleen maar wachten. Ik ben veel in de WiFi gebleven om op de hoogte gehouden te worden. We hebben bewust gekozen het uit de (social) media te houden om te voorkomen dat Dunya opgejaagd zou worden. Het komt helaas regelmatig voor dat onbekwame goedbedoelde mensen ook proberen te helpen, maar uiteindelijk de situatie alleen maar erger maken.
Om 14.45 mijn tijd arriveerde de hond en was het drie uur stil. Drie uur heeft de hond gezocht en met succes. Dunya is gelokaliseerd. Ze verblijft in de buurt van een boerderij. De hond sloeg aan op een leegstaand kippenhok, dus de kans is groot dat ze daar zich lange tijd heeft schuilgehouden.
Nu vangen kan niet. Er is besloten daar voer voor haar achter te laten en later met een vangkooi haar te vangen. De boer weet ervan en houdt zijn ogen open. De schuurdeur blijft open zodat Dunya daar in verband met de kou zou kunnen slapen. 
Het nieuwe baasje voelde zich heel erg bezwaard en dacht dat ik heel boos op hem zou zijn.
Nee boos ben ik niet. Wel heel verdrietig. Boos kan ik niet zijn, niemand heeft dit gewild. We hadden zulke goede afspraken gemaakt en zo vaak alles doorgesproken. Ik ben wel heel blij dat ze in ieder geval gezien is. Nu weet je waar ze zich ongeveer bevindt en kan je vanuit daar verder. Ze zit in ieder geval in een redelijk veilig gebied zonder snelwegen of ander voorbijrazend verkeer.
Ik ben van de optimistische gedachtes en blijf positief. Dunya komt terug, ik weet het zeker.
Geen verwijten naar niemand niet, Dunya is nu even waar het allemaal om draait.


Geen opmerkingen:

Een reactie posten