Er stond veel meer wind dan vorige week, wat hierdoor het surfen meteen moeilijker maakte.
Het valt niet mee als je alle moeite doet om overstag te gaan en je ineens de wind in het zeil krijgt.
Was ik vorige zonder nat te worden thuis gekomen, dat zat er voor nu toch echt niet in.
Een aantal keer kon ik mijn evenwicht niet bewaren en viel ik van de wiebelende plank. Het water voelde wel fris door de vele regen die gevallen is, maar het is natuurlijk niet te vergelijken met de Noordzee.
Ik denk dat ik die ook nooit meer verder dan mijn grote teen in ga, ben veel te verpest door de watertemperatuur hier.
Bij thuiskomst wilde ik gaan douchen, maar Trix blafte zo raar. Ik vertrouwde het niet en wilde toch graag zien of er wat aan de hand was.
Al snel zag ik wat er gaande was en kon ik alleen maar hard lachen. Je zal maar Trix heten en voor de eerste keer zo'n eng ding tegen komen.
Toen iedereen weer terug was van sporten en school zijn we met z'n allen naar het asiel gegaan.
Mijn zus en zwager gingen ook mee. Zij hebben drie katten uit het asiel, alledrie superlief. Ze hebben blijkbaar een bepaalde gave om de liefste eruit te pikken. Zulk talent is mooi meegenomen.
We zijn op de grond gaan zitten en hebben ons laten verrassen door degene die in ons interesse hadden.
Sommige kwamen helemaal niet. Ik denk dat wij best leuk genoeg waren, maar hetgeen wat ze deden net even leuker was.
En andere hadden ons misschien niet eens in de gaten.
De keus is nog niet gemaakt. Zoals gezegd doen wij aan kattenjacht en dat gaat niet over één nacht ijs.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten