Nu Dunya en Jimmy er niet meer zijn is de roedel ineens weer een stuk rustiger.
Dunya was niet altijd even gelukkig met de hoeveelheid honden om haar heen waardoor ze soms erg nukkig uit de hoek kon komen. Jimmy daarentegen is een lekkere druktemaker die juist genoot van alle honden om hem heen. Hij wist ze met zijn aanstekelijke enthousiasme allemaal mee te krijgen.
Dit leidde nog wel eens tot forse blafpartijen en heel veel heen er weer geren. Niks kwalijk, maar er zijn ook momenten dat je dat even zat bent.
Nu er dus wat honden vertrokken zijn geeft dit wat adempauze. Meestal is de rust hier vaak van korte duur, maar deze keer zal ik me er echt aan houden.
Maud en ik hebben namelijk een reisje in het vooruitzicht. Wij gaan over drie weken met z'n tweetjes een week naar de Bahama's. Naar het eiland Exuma om precies te zijn. Daar zullen we onder andere gaan zwemmen met varkentjes. Deze varkens worden niet vastgehouden voor dit doeleinde, ze wonen daar en kiezen er zelf voor om contact met mensen te hebben. Wil je vast weten hoe dit eruit ziet? Zoek maar eens op Google naar Pig beach Bahama's. Verder staat nog op het programma met roggen zwemmen, haaien voeren en snorkelen, heel veel snorkelen.
Omdat de mannen alleen achterblijven moet ik rekening houden met het aantal, maar ook met de intensiteit van de roedel. Soms heb je zes honden die voelen als twintig en soms heb je er zes en heb je het idee dat je er maar drie hebt. Dat laatste zou natuurlijk voor Erik wel lekker zijn als hij het allemaal alleen moet doen. Ik kan hem niet opschepen met een nest puppy's waarbij je elke dag het hok moet schoonmaken.
Ik ben vandaag nog wel even wezen kijken bij een hele magere hond. Iemand anders had hem gespot en had gebeld. Uiteindelijk waren we met z'n drieën en een draadkooi op lokatie, maar de hond was te bang en was niet vast te pakken.
Als ze wel met ons mee was gegaan zou ik haar niet fosteren. Om bovenstaande rede dus. Maar helpen vangen kan altijd.
Vanavond heb ik eindelijk weer eens wat met mijn eigen honden gedaan. Soms denk ik wel eens dat die wat tekort komen. Het is best ingewikkeld om met ze te wandelen. Als ik dat met Tico en Luna wil doen wil de rest ook mee. En doe ik dat niet dan zorgen ze er zelf wel voor dat ze mee mogen. Zo springt Desi dus over het hek van de buren om vervolgens in hun tuin een uitgang te zoeken.
Dat is nou ook weer niet de bedoeling. Ik heb liever niet dat andere mensen last hebben van mijn honden. Dus als ik weg ga is dat altijd met een paar extra handjes plus alle honden die aan de lijn kunnen lopen. Een hele organisatie dus.
Vorige week kreeg ik een berichtje binnen dat er weer een nieuwe cursus behendigheid gestart werd.
1,5 jaar geleden heb ik hier ook aan deelgenomen. Toen nog met Luna en Youri met Tico.
Tico vond dat toen geweldig, als een blij kind stond hij altijd te springen als het zo ver was.
Eigenlijk gunde ik hem dat wel weer. Gewoon lekker een één op één moment met de baas, iets wat veel te weinig gebeurd.
En zo stond ik dus vanavond op het veld. En leuk dat hij het vond! Ik heb hem er een groot plezier mee gedaan. En mezelf ook, want heel stiekem vind ik dit ook erg leuk. Het is net als met kinderen, hij blij ik blij.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten