Forever home

De grote extreem magere Willem heeft een hoop losgemaakt. Niet raar natuurlijk, want de foto's zeiden genoeg. Deze knappe jongen heeft geleden, heel veel geleden. Het is echt een wonder dat hij nog kon lopen. Het blijft een bijzonder verhaal want ook vandaag heeft zich geen eigenaar gemeld.

Nou zou je ook wel denken dat als je de eigenaar van zo'n bijzondere hond bent en je die kwijt raakt je zelf overal blaadjes ophangt en vermist berichten plaatst.

Wat eigenlijk nog gekker is, is dat deze hond in die buurt nooit eerder is gezien. Hij is natuurlijk niet van de één op de andere dag zo mager geworden. Als hij in de buurt had rond gezworven was hij vast en zeker eerder opgevallen. 

Willem is inmiddels wel al verhuisd. De eerste persoon waar hij naartoe gebracht werd had ook twee van die grote joekels. Maar die waren het niet eens met een hond extra. Ondanks dat hij zo zwak was werd hij door de twee andere honden niet met rust gelaten. Dat kon alleen maar fout gaan, dus heeft deze man iemand anders bereid gevonden de hond op zich te nemen. Deze vrouw was toch al van plan een hondje te adopteren, dus nu heeft Willem binnen 24 uur zijn tweede forever home. Bij dit huisje heeft hij alle rust om bij te komen, daar zijn geen andere honden. En zijn naam is nu Balou (de bruine beer)

Wij bieden aan allerlei dieren een forever home. Niet alleen aan honden, maar soms ook aan de lokale diertjes. Er woonde al zeker 1,5 jaar een salamander in onze brievenbus. Ik schrok me elke keer weer de kleren als ik de klep opende en dat beest weg vloog. En dat terwijl ik het wist en het dus kon verwachten was het toch nog soms onverwachts. Dan zag je niks en ineens kwam hij tevoorschijn.

Vandaag opende ik weer de klep. Oeps, daar lag een lijkbleke salamander. 

Ik denk dat hij tussen de klep gezeten had. Sorry jongen. Dit was niet de bedoeling. Maar ik kan nu wel weer iets relaxter de brievenbus openen.

Onze andere huisbewoner is ook heel relaxt. Hij heeft dit huis uitgekozen en is niet van plan te verkassen. We hadden hem al vriendelijk doch dringend verzocht elders te gaan wonen, maar niks hoor, hij kwam gewoon weer terug.

Nu is het dus zo dat als ik de hondenbakken vul ik aangestaard wordt door een enorme sprinkhaan.

Heb ik nu geen hartverzakking meer bij de brievenbus, krijg ik het wel als ik een keukenkastje open.

Mag ik please mijn oude vertrouwde salamander weer terug?