Gup verraad alles

Ik moest vanmorgen voor mijn doen wel errug vroeg opstaan. Om 07.45 hadden we een afspraak staan waar we niet onderuit konden. Hiervoor moest ik 07.00 weg, waardoor om 06.30 dat ellendige ding dat wekker heet al begon te jengelen.

We moesten naar de immigratiedienst om daar onze verblijfsstatus te verlengen.

Ja, ik hoor jullie denken. Hoe kan dat nou, je hebt hetzelfde paspoort als de Curaçaoënaar, het was toch ooit van Nederland enzovoort. Ja klopt allemaal, maar toch mag je als Nederlander niet langer dan zes maanden achter elkaar op het eiland verblijven. Wil je langer, dan heb je een verblijfsvergunning van de immigratiedienst nodig. Die van ons was in eerste instantie drie jaar geldig. Die drie jaar zijn nu voorbij waardoor we weer opnieuw van alles moeten aanvragen. Vandaag dus naar de immigratiedienst waar het nog zonder afspraak werkt. Bestaat dat nog? Ja hoor, hier wel! 

Je komt en krijgt een nummer, neemt plaats op een stoel en wacht.

07.45 ging het open en op dat moment stond er al een rij. Het is niet in te schatten hoe lang dit zou gaan duren. En dat allemaal voor een stempel in het paspoort, maar wel een hele belangrijke. Omdat de kinderen onder de 18 waren hoefde zij niet mee. Die waren daar maar wat blij mee, ellenlang wachten is ook niet hun hobby. Ik moet zeggen, ik had erger verwacht, maar om 09.00 uur stonden we weer buiten. Met paspoort en stempel. De volgende afspraak is de nieuwe sedula, dat is de id kaart van Curacao. Die was ook maar voor drie jaar, dus ook daar krijgen we weer een nieuwe van.

Eigenlijk had ik surfles. Ik was er van uit gegaan dat ik dit niet zou redden, ik had dan ook niks bij me.

Om eerst naar huis te gaan, surfkleding aan te trekken en weer terug te rijden was wat zinloos. We halen het volgende week wel in.

In plaats van surfen hadden we nu quality time met de honden. Vooral de kleine gup doet iedereen smelten. Er wordt geskypt met vrienden en vriendinnen in Nederland om gup te tonen.

Gup moest eens weten hoe beroemd hij was, hij zou nog naast die piepkleine pootjes gaan lopen.

Gup doet alles wat de andere ook doen. Het enige dat hij extra doet is zielig kijken, dat doen de mijne niet. Eigenlijk verraad gup door zijn gedrag wat mijn honden allemaal uitvreten.

Ik zeg niks.

Oke, misschien ben ik te lief. O nee, een beter excuus zou natuurlijk zijn als ik zou zeggen ' dit doen ze anders nooit'. Maar ja, Gup verraad alles.

De situatie rondom Dunya is nog ongewijzigd. Ze is regelmatig in de omgeving of in de tuin gezien.

Ze komt haar eten opeten en gaat weer. We gaan nu in overleg wanneer we het beste de vangkooi kunnen gaan inzetten. Zodra er een update is laat ik die via Facebook weten.