Sam, de aangereden hond van boca Sami lag er wat lusteloos bij. Hij at sinds gisteravond niet meer en de zwelling bij zijn onderbuik was enorm. Niet alleen dik maar ook paars. En de vele vliegen die hem lastig vielen hadden al hun eitjes op hem gelegd. Vooral bij zijn anus kropen de maden. Vies? Jazeker en ook niet best lijkt me.
Ik heb dan ook gebeld met de dierenarts of we vandaag nog konden komen. De eigen dierenarts was druk en kon pas 14.30. De andere dierenarts waar ik vrijdag ook geweest was kon eerder en had ook de mogelijkheid thuis te komen. Dat was helemaal prettig, dan hoefde we niet met de arme stakker te zeulen.
We wisten eigenlijk al wel hoe dit verhaal zou eindigen, maar hielden hoop. Sam kon namelijk wel zijn poten weer wat bewegen, er zat dus wat verbetering in. Zijn staart bewoog hij nog niet.
Het was even afwachten wat de mening van de dierenarts zou zijn.
In die tussentijd heeft hij alleen maar gelegen en hebben we ons best gedaan de vliegen op afstand te houden.
De dierenarts vertelde ons dat de zwelling bij zijn onderbuik waarschijnlijk kwam door een gescheurde spier of buikvlies wat weer veroorzaakte dat organen zoals de darmen op verkeerde plekken terecht kwamen.
Die darmen drukte nu tegen zijn blaas waardoor hij nu incontinent was. De maden waren eigenlijk nog het minst kwalijk, terwijl wij dachten dat hij van binnen verrot aan het gaan was.
Maar de neurologische problemen en daarbij de operatie die nodig zou zijn om zijn onderbuik te herstellen waren van dien aard dat we ons af moesten vragen of je het dat beestje wel aan wilde doen.
Er was geen zekerheid tot 100% herstel en de weg naar herstel zou lang zijn met zeer intensieve zorg.
In overleg met de dierenarts hebben we besloten dat we hem dat niet aan gingen doen.
Ik heb op het moment dat de dierenarts hem liet slapen al die tijd zijn kop vastgehouden en geaaid.
Onder onze geruststellende woorden is hij gegaan. Wat een droevig moment toch weer. Het went nooit, echt nooit!
Op Curacao hebben we niet zo veel mogelijkheden wat betreft het afvoeren van een dood dier.
We hebben iemand die op zijn eigen terrein crematies doet. En verder is het naar de afvalberg of een zeemansgraf. De afvalberg is ook zo iets gruwelijks. Daar leg je het dier bij de rest van de kadavers en ergens in de week worden ze dan met een shovel onder gegraven. Tot die tijd liggen ze te rotten in de zon. Ik moet zeggen dat ik als ik een dier laat inslapen bij een dierenarts ik het dier daar ook altijd achter laat. Dan gaat het naar het afval. Nu in dit geval was het thuis en kon de dierenarts de hond niet meenemen. Wij moesten zelf naar het afval rijden of kiezen voor een graf in zee.
We hebben voor het laatste gekozen. De overbuurman en ik zijn samen naar de noordkant gereden waar we zijn lichaam aan de zee gegeven hebben.
Het was weer een emotioneel dagje. We hadden zo gehoopt op een andere afloop.
Voor mijn overbuurman was dit de eerste keer fosteren, dan is het helemaal hard als het zo afloopt.
Gelukkig staat hij wel open voor een tweede poging.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten