Het eerste project

Als ik nog slaap zijn de honden vaak al wakker. Niet alleen de honden hoor, Erik is er over het algemeen ook vroeg bij. Vinden de honden niet erg, de deuren worden dan weer geopend en er kan naar hartelust gespeeld worden. 

Zo kan het dus gebeuren dat terwijl ik mij nog eens opdraai zij met z'n allen een kokosnoot te grazen nemen. Niet erg, alleen geeft het wel erg veel zooi als ze dat op mijn bank doen.

Ik leg die kleden natuurlijk niet voor niks op de bank, maar daar trekken de honden zich niets van aan. 

Gelukkig gaat het maar om een kokosnoot en vind ik niet mijn bank ik stukken uitéén.

Erik had beide niet gehoord hoor, ze kunnen rustig met z'n allen de tafel aan gort bijten of in de gordijnen gaan hangen. Als Erik 's morgens met z'n koptelefoon op buiten zit hebben de honden vrij spel. Gelukkig weten ze zich over het algemeen goed te gedragen. En Erik ook.

Eergisteren stond er op Facebook een melding van een lokaal jochie van een jaar of 12 die drie pups gevonden had. Uiteindelijk zijn deze pups bij onze stichting beland. Nu kwam gisteravond de melding dat mogelijk de moederhond wat hopeloos rondliep op de plek waar de pups gevonden waren.

Het was een voor mij hele bekende plek, het was dichtbij de dumpplek van Dunya en Desi. En ook ditmaal zocht ik naar een zwarte hond.

Ik heb helaas niets gezien. Nou kan ze ook overal zitten. Er zijn zoveel dichtbegroeide plekken. Juist nu het zo groen is geworden door de regen wordt het bij dit soort meldingen moeilijk om de hond te vinden. We gaan morgen nog maar eens een keer kijken.

Net voordat ik weg ging kreeg ik twee vragen binnen. De ene vraag was of ik zaterdag mensen kon ontvangen die waarschijnlijk Lois willen adopteren en de andere vraag was juist weer of ik een hondje wilde fosteren. Er was voor het hondje al een forever home in Nederland.

De hond waarom het ging zou op boca Sami bij de duikschool zitten.

Nou liggen Bullenbaai en Boca Sami redelijk bij elkaar in de buurt en had ik geen moederhond achterin mijn auto. Dan kon ik eigenlijk meteen wel even gaan kijken bij dit hondje.

Deze foto werd vorige week op Facebook geplaatst. Dit was net voor oud en nieuw en op dat moment had niemand plek. De eigenaar van de duikschool heeft er in ieder geval voor gezorgd dat de hond te eten kreeg, want vandaag zag hij er al beter uit. Ik twijfelde eerst ook of het om hetzelfde hondje ging, maar dat was echt wel zo.

Nu begreep ik van de duikschooleigenaar dat er gisteren ook een foster zich had aangemeld.

Ik heb gisteren vrijwel niet op Facebook gekeken en had geen idee. Het bleek om Thea te gaan van Alle Hadoc. O, die kennen we wel. 

Het hondje is nog jong, ik denk een maand of zes. Ik heb toch wel even de tijd nodig gehad om wat vertrouwen te winnen om hem te kunnen pakken.

Uiteindelijk lukte dat wel. Ik ben niet heel erg onder de indruk van plas en poep en ook van happen schrik ik niet meteen. Het was al snel duidelijk dat hij bang was. Eenmaal in de auto op schoot drukte hij zijn snoet onder mijn oksel.

Tja, dan ga je niet meer weg, ik foster je zelf wel. Mocht Lois inderdaad zaterdag naar haar nieuwe huisje vertrekken, dan heeft Trix er meteen een maatje bij. En voor James, want zo gaat dit manneke heten is het ook leuk om met leeftijdsgenoten te zijn. Dus welkom James, je bent het eerste project van 2017.