Het was een bijzondere vakantie. Niet alleen in wat we gedaan en gezien hebben, maar in meerdere opzichten.
We begonnen natuurlijk in Fort Lauderdale. Waarom Fort Lauderdale? Puur alleen maar vanwege de twee shopping malls die daar lagen. De grootste in Miami hadden we al eens gedaan, dus nu wilden we graag een andere bezoeken.
Na onze vier dagen shoppen, relaxen en genieten hebben we onze auto teruggebracht naar de airport waarna we met een shuttle richting de cruise terminal gebracht werden. In de cruise terminal moesten we wat douane papieren invullen. Dat wilde ik op de case van mijn iPad doen. Dikke paniek, waar was mijn iPad!! Niet zoals ik dacht in mijn rugzak. Ik heb een vast vak in mijn rugzak waar ik tijdens vakanties mijn iPad in opberg, maar daar zat hij niet. Zou hij nog in het huisje liggen? Meteen maar even met de eigenaar gebeld. Die was net bij het huisje geweest voor de check up en had geen iPad gezien. Maar hij wilde nog wel een keertje rijden om nog eens te gaan kijken. Ondertussen stonden we al in de rij om het schip op te kunnen. Dat betekende ook dat we uit de verbindingen zouden raken. Langzaam kwam ook het besef dat de iPad wel eens in de koffer zou kunnen zitten. Ik had hem immers niet meer nodig. Internet had ik toch niet en het blog zou een week stil liggen.
Had ik hem dan tegen mijn structuur in alsnog in de koffer gedaan? We zouden dat pas kunnen checken als de koffers naar de kamers waren gebracht. Dat duurde nog minstens twee uur, dus dat betekende twee uur onzekerheid.
Ondertussen belde de eigenaar van de woning dat hij bij de tweede check ook echt geen iPad had gevonden. Wel een fotocamera. Wat! Nee, dat meen je niet!! Die had ik niet eens gemist. Wat een begin van de cruise!
Uiteindelijk heb ik inderdaad de iPad terug gevonden in de koffer.
De cruiseboot was enorm. 20 verdiepingen, 17 restaurants, glijbanen, een klimparcours en elke dag geplande activiteiten.
Wat er allemaal georganiseerd werd kon je terug lezen in het dagelijks krantje.
Als je in bent voor een feestje kom je dik aan je trekken. Dik worden kan je ook. Allemachtig wat een diversiteit aan eten en veel! Het ontbijt ging over in de lunch, de lunch werd een afternoon snack, daarna het diner, de late night snack en als je dan nog steeds honger had was er de midnight snack.
En dan die eeuwige hygiene! Bij elk eetmoment en bij het verlaten en ook weer betreden van het schip moesten de handen gesprayd worden met desinfectie.
Ze zijn als de dood dat er een bacterie zijn gang zou kunnen gaan en iedereen besmet.
De dagen op zee vulde we met zwemmen, zonnen, eten, drinken, mensen kijken en 's avonds naar een show in het theater.
De dagen dat we aan land konden hebben we verschillende dingen gedaan.
Op St Maarten hebben we een auto gehuurd en zijn we naar het beroemde strand gereden waar je tegen het hek geblazen wordt als er grote vliegtuigen binnen komen. Helaas waren we te laat om KLM binnen te zien komen. Maar ach, het was grappig om mee te maken. Iedereen die klaar staat om een aankomend vliegtuig te onthalen. Er wordt gezwaaid en gejoeld naar de passagiers. Geen idee wat die mensen in zo'n toestel dan denken. Wat doen die malloten in bikini enthousiast daar beneden, zo iets? Daarna zijn we doorgereden naar het Franse deel van het eiland. Onze indruk van dit eiland was dat het echt Caribisch is. Rommelig, druk en chaotisch, zeker in het verkeer. Absoluut anders dan Curacao.
Nog veel groener was het op de Amerikaanse Maagdeneilanden. En wat een bergen. Die bergen nodigde erg uit voor een middag zipplinen wat we dan ook gedaan hebben.
Wat ons hier opviel was dat ze links reden. Bijzonder, omdat ze Amerikaans zijn waar ze gewoon rechts rijden.
De dag erop deden we de Britse Maagdeneilanden aan.
Net zo groen en ook hier reden ze links, maar dat was te verwachten. We hadden een wandeltocht in de bergen geboekt en zouden daarna naar één van de mooiere stranden van het eiland gebracht worden. Bij dat laatste had ik toch echt mijn bedenkingen. Het strand was overvol en in zee scheurden jetski's en speedboten langs. Ik had mijn tas nog geen vijf seconden op een stoel geparkeerd toen er al een dame aan kwam rennen dat dit vijf dollar per stoel was. En van wie die spullen naast ons waren, want die moesten ook nog betalen. Eh, weet ik veel. Ben de reisleider niet.
Dat was toch wel een beetje een desillusie. Ik had niet klakkeloos moeten geloven dat ik naar het mooiste strand zou gaan. Stom. Natuurlijk werd ik naar het strand gebracht waar er afspraken waren gemaakt met de eigenaren van de strandtenten. Dan nog maar te zwijgen over die zes dollar die een colaatje kostte.
Na weer een dag zee kwamen we aan bij de Bahama's. Ik had van die plaatjes in mijn hoofd van heel veel eilandjes, azuur blauwe zee, witte stranden en zon. Oja en van dolfijnen, maar die stonden op de lijst 'duimen dat ze er zijn'.
Wat denk je? Mist en heel veel regen. Het kwam met bakken uit de lucht. Nederland was er niks bij.
Voor vandaag hadden we een catamarantour geboekt waarbij we zouden gaan snorkelen. Vol goede moet liepen we de boot af naar de touroperators.
Soms zou je willen dat je geen Engels verstaat, dan kan je tenminste nog met een big smile blijven doorlopen. Helaas begreep ik wel wat het woord gecanceld betekent.
Vele excursies gingen niet door vanwege de hevige regen. Ai no, dit was nou net waar ik me zo op verheugd had. Al die andere activiteiten waren leuk, maar niet het leukste. Mij maak je het meest blij met de zee en al het leven in de zee en dat dreigde nu letterlijk in het water te vallen. Teleurgesteld liepen we terug de boot op.
Zo zou de vakantie toch niet eindigen! No way! Wij gaan snorkelen! Vastberaden liepen we weer terug. En het is gelukt. We hebben een tour gevonden die wel doorging en waar we nog bij aan konden sluiten.
We leken wel gek. Dat vonden Youri en Erik ook. Die zijn samen op het schip gebleven. Maud en ik zaten samen met de andere gekken hutjemutje onder het afdakje van de catamaran. Maar na regen komt zonneschijn. Tijdens onze tocht richting het rif klaarde het op. En terwijl we in het water lagen wisten we ook weer waarvoor we het gedaan hadden. Wat een vissen. We waren beide erg blij dat we dit toch nog hadden kunnen doen. Op de terugvaart hingen de buien alweer in de lucht. We waren net op tijd weer terug.
Nu dus weer thuis en een ervaring rijker. Zou ik nog eens op cruise gaan? Ja, maar dan zonder pubers. Ik vond het voor hun wat saai. Er werd niets specifiek voor die doelgroep georganiseerd terwijl de jongere kinderen volop aan hun trekken kwamen. Ook waren er maar twee kleine zwembaden. Éen voor de kinderen die dan ook vol zat met kleuters en springend grut en de ander was alleen voor volwassenen. Daar mochten ze dus niet in.
Een ander nadeel van cruisen vind ik dat je te weinig van het eiland ziet dat je bezoekt. Boek je een excursie dan zie je alleen de route heen en terug naar je activiteit terwijl er natuurlijk zo veel meer is. Maar daar heb je ook geen tijd voor. Soms leg je om 8.00 uur aan en moet je 14.30 alweer op het schip zijn. Ik kan nu zeggen dat ik er geweest ben maar daar is dan ook alles wel mee gezegd.
Ben je van de feesten, het eten en drinken dan is een cruise fantastisch. Doe je het echt om de eilanden te bezoeken dan raad ik wat anders aan.
Wat krijg ik weer zin om op vakantie te gaan. Lekker heel de dag in het water dobberen. gelukkig hebben we hier in Nederland wel een zwembad in onze tuin. Wij kunnen tijdens de warme zomer maanden ook lekker ons zwembad in!
BeantwoordenVerwijderen