Of in ieder geval het zwarte mannetje is heel slim. Hij begrijpt het spelletje. En dat vind ik dan eigenlijk weer minder leuk. Ik heb namelijk altijd dezelfde structuur. Dat helpt echt bij opvoeden van honden.
Als je maar constant dezelfde handeling op dezelfde manier doet gaan ze het begrijpen.
Maar zwartje is slim. Die doorziet die handelingen. Elke avond als alle ramen en deuren gesloten zijn en de pups naar de kennel gaan krijgen ze nog een laatste beetje brokken. Niet echt als maaltijd, maar meer als lokmiddel. Ik loop dan naar de kennel en strooi het daar uit over de vloer. Eigenlijk elke pup rent dan vrolijk mee en stort zich op het voer waarna ik de deur kan sluiten.
De zwarte dus niet. Die blijft nu op een afstand staan met zo'n blik van hier trap ik dus echt niet in, je bekijkt het maar. Ook Renzo die buiten slaapt krijgt een paar laatste brokjes. Kan niet de pups wel wat voer geven en hij niet. Nu lukt het me nog om de zwarte pup dan bij het voer van Renzo op te pakken en alsnog in de kennel te zetten. Ik hoop niet dat hij dat ook snel door gaat hebben en ik straks de volgende strategie moet gaan bedenken om hem in de kennel te krijgen.
Tuurlijk is buiten de kennel blijven ook een optie, maar dat blijf ik eng vinden. Ik ben als de dood dat ze in het zwembad vallen. Dat is 's nachts een groot donker gat zonder verlichting. Nee, ik heb ze liever veilig opgeborgen. Snap dat nou zwartje!
Vanmiddag zijn ze bij de dierenarts geweest voor hun enting. Best een spannende reis, maar ik moet zeggen dat ze het goed gedaan hebben.
Voor vanmiddag had ik ook nog een ander bezoek gepland staan. Dit was bij een lokale oudere meneer die thuis drie honden heeft. Twee reuen en een teefje. Dat teefje is onlangs bevallen van 8 pups.
Toen ik er de eerste keer kwam waren er inmiddels drie overleden. De vijf die er nog waren zijn veel te klein voor hun leeftijd en zeer kwetsbaar. Dat is ook niet gek als mamahond zelf maar weinig te eten krijgt en daardoor ook niet voldoende melk heeft voor haar pups. De man heeft eigenlijk amper geld om voor zich zelf eten te kopen, laat staan voor de honden. Ze krijgen nu van een snack in de buurt het overgebleven voedsel wat dan voor de honden is. Dit is voornamelijk rijst. Niet ideaal. Zeker niet voor een zogende moeder.
Vorige week heb ik ze uitgelegd dat het toch echt beter is om brokken te kopen. Zeker die kleine pups kunnen niet aan die gekruide rijst.
Vandaag was ik er dus weer. Nog steeds zijn de kleintjes ienieminie. Ze kregen geen gekruide rijst van de oude meneer, maar hij kookte speciaal witte rijst voor ze. Heel lief bedoeld natuurlijk, maar wat zijn die arme dondertjes mager!
Ik kan dit zo niet laten. Ik heb bij de dierenarts even overlegd wat het beste is, maar morgen ga ik er poedermelk, Bambix en puppenbrokken brengen. Wil ik de kleintjes nog een kans geven dan moet ik nu ingrijpen en helpen. Ze aan hun lot overlaten en weten dat ze van honger zullen sterven kan ik ook niet. De afspraak is natuurlijk wel weer dat we helpen onder voorwaarde dat de moederhond gesteriliseerd wordt. Gelukkig is deze meneer daarmee akkoord. Hij is zeer blij met de hulp die hij nu krijgt. Dat is fijn. Dat geeft tenminste het gevoel dat je het echt ergens voor doet.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten