Vandaag was er judo met een serieuze kandidaat die echt kans maakte. Daar gaan we dan echt even voor zitten. Het resultaat mocht er wezen. Een bronzen medaille voor Anicka van Emden. De thuisploeg op de bank was net zo in de gloria als Anicka zelf.
Daarna weer door naar het turnen, ook leuk om naar te kijken.
Ach, de hondjes komen echt niks te kort hoor. Die krijgen alles wat ze normaal ook krijgen. Zij vormen misschien nog wel de meest trouwe groep supporters. Het is meer het huishouden dat er onder lijdt.
Nu is het ook best al warm. Eigenlijk helemaal niet erg om de versnelling een standje lager te zetten en af en toe is een wat langere pauze te nemen.
Terwijl we naar de televisie kijken doen we de administratie. Zo ben ik natuurlijk bezig met het vertrek van Kaya. Heb ik contact met het nieuwe baasje van Layka en ben ik in overleg met het baasje van Bailey over een nieuwe vertrekdatum. Tussendoor kwam er nog een aanvraag van iemand in Nederland die een hondje uit Curacao wil.
Allemaal hardstikke leuk, maar ik krijg wel eens kramp in mijn polsen van het typen.
Maar ik klaag niet. Ik ben alleen maar heel erg blij dat men de weg naar ons weet te vinden en wij hierdoor lekker veel hondjes een mooie tweede kans kunnen bieden.
Meer dan nodig bleek het ook maar weer eens. Er kwam weer een noodmelding via whats app of er iemand alsjeblieft plek had.
Er liepen twee weespuppy's over straat. De moederhond was doodgereden en de pups zaten daarbij.
Zo triest toch!
Ze werden geschat op een week of vier oud. Dan gaat het hoofd weer malen. Kunnen we wat doen? Wie zou ik kunnen vragen? Waar zijn ze nu? Enzovoort enzovoort.
Zoals het er nu naar uit ziet gaan ze morgen naar een nieuwe foster van ons.
Daarna was het tijd voor ontspanning. Tijd voor mijn eigen sportmoment. De tennislessen zijn weer van start gegaan. Dat is voor mij bepaald geen straf. Heerlijk om weer tegen die bal te slaan. Het is maar een half uur, maar genoeg om even alles los te laten behalve mijn tennisracket.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten