Mascotte

Vanmorgen om 8.45 hoorde ik de telefoon. Ik had nog niet echt zin om op te staan en bedacht dat ik degene die belde straks wel weer terug zou bellen. Maar er werd nog een tweede keer gebeld en zelfs een derde keer. Het zou toch niet weer een baasje zijn waar de hond dringend van opgehaald moet worden. Bij de derde keer bellen heb ik me toch maar eens uit mijn bed gehezen en de telefoon opgenomen. Het bleek de dierenarts van de veterinaire dienst te zijn. 

Hij was gisteren een stempel vergeten te plaatsen op blad twee. Ik heb de formulieren er bij gepakt en inderdaad, geen stempels op blad twee. Jeetje, het wordt nog eens wat met die veterinaire dienst.

Alleen jammer dat ze niet van zich zelf weten van hoe laat tot hoe laat ze open zijn.

Ik vroeg de dierenarts nog of ik nu gewoon ergens op de dag kon langskomen voor dat extra stempeltje. Ja hoor, er was de hele dag iemand aanwezig. Nou echt niet! Het bleek toch echt alleen tot 11.00 uur te zijn. Kan je natuurlijk ook niet weten als je zelf altijd om 11.00 uur stopt met werken.

Dan kan je wel denken dat de rest blijft, maar die gaan natuurlijk om 11.30 naar huis. 

Nu moet ik dus alsnog de dag van vertrek een stempeltje halen. Alsof ik niks te doen heb.

Ons oranje team doet zijn uiterste best op de spelen, maar echt veel medailles hebben ze nog niet binnen gehaald. Ik zal niet te kritisch zijn, want hoe dan ook blijft het knap wat ze doen.

Maar een beetje extra suport kunnen ze wel gebruiken.

Wij hebben wel een leuke mascotte voor ze. Bailey heet ze.

Gelukkig gaat het om een hond en niet om het drankje met de naam Bailey. Daar zou ik als sporter maar even niet aan beginnen. Voor je het weet wordt je ook uit het team gezet en kan je naar huis.