Het heeft zo moeten zijn

De dag begon voor ons vandaag met sport. Niet zelf natuurlijk, maar op tv.

We zitten in vrijwel dezelfde tijdzone als Rio dus kunnen alles makkelijk volgen.

We hebben het dames en heren hockey team zien winnen en hebben ook die vreselijke val van de Nederlandse wielrenster gezien.

Ondertussen was ik ook met mijn zus aan het skypen die net toevallig hetzelfde aan het kijken was.

De eerste gouden medaille, maar wel met een grijs randje. Gelukkig lijkt het allemaal wel weer goed te komen.

De hondjes houden hun eigen sportmomenten. Floppy is natuurlijk olympisch kampioen hoogspringen.

Voor Bailey het bruine hondje zagen we wel een zwemcarrière in het verschiet, maar Bailey zelf zag niets in die ambitie. Ze wist niet hoe snel ze weer uit het zwembad moest komen.

Voor Kaya zien we wel een toekomst als ballenmeisje bij een groot tennistoernooi.

En Terry dan als judoka. Die ligt altijd bovenop als ze met Bailey of Kaya speelt.

Tuurlijk staan wij achter hun ambities. Wij coachen wel vanaf de zijlijn. 

Terwijl wij naar onze sportende honden keken kreeg ik een verrassend leuk berichtje binnen.

Het was van het nieuwe baasje van Boris. 

Boris is een tijdje geleden succesvol herplaatst en heeft het prima naar zijn zin bij zijn nieuwe forever home. In het berichtje vertelde het nieuwe baasje dat ze had gehoord over Layka.

Layka was het pupje dat ik uit dezelfde tuin als Boris haalde en die afgelopen maandag per direct bij haar baasje weg moest.

Het nieuwe baasje van Boris vroeg zich af of Layka geen leuk speelmaatje voor Boris zou zijn.

Ze had allerlei vragen over Layka die ik niet direct kon beantwoorden. Ik heb meteen contact gezocht met de tijdelijke opvang van Layka met de vraag of ik langs kon komen om foto's en filmpjes te maken.

En dat heb ik eind van de middag nog gedaan.

Layka is nog steeds een schat van een hond. Opnieuw werd bevestigd dat het niet aan Layka lag.

Layka is een jonge hond met veel energie. Die energie had ze al toen ze pup was, dat stond zelfs in mijn advertentie toen der tijd. 

Ze heeft nog steeds haar prachtig opstaande oren.

Geen idee of er herkenning was bij Layka naar ons. We zagen wel dat ze zich graag liet aanhalen, speelde met de honden die er waren en echt een zachtaardige hond is.

De foto's en filmpjes heb ik vanavond nog naar Nederland doorgestuurd. En wat denk je?

Het baasje van Boris reageerde meteen en was op slag verliefd. Layka en Boris zullen in Nederland herrenigd gaan worden.

Ik kan het gewoon amper geloven. Alles heeft gewoon zo moeten zijn. Toeval bestaat niet, ik ben er van overtuigd dat alles met een rede gebeurd en wordt hier weer in bevestigd. Zelfs de vluchtbegeleider is al geregeld. Mijn week kan niet meer stuk.