Gisteravond hadden we twee uur vertraging op Miami airport. Tijdens de vlucht naar Curacao had ik vast het blog geschreven en op de Curacao airport meteen geüpload. Ik schreef wel dat ik thuis was, maar dat was bijna. Om 01.00 uur 's nachts kwamen we eindelijk bij huis aan. De honden waren door het dolle heen. Springen, blaffen, rondjes draaien, het is geweldig om zo onthaalt te mogen worden.
Heerlijk dat enthousiasme, de likjes, het even tegen je aan staan en de blije koppies.
Wat meteen opviel, ondanks dat het donker was, was dat Kaya zo gegroeid was. En Renzo zag er heel goed uit.
Vanmorgen werd dat inderdaad bevestigd. Een glanzende Kaya die echt groter was geworden.
En Renzo dan. Dat is ons medisch wonder. Als ik weer eens naar voren haal hoe hij eruit zag, is het echt een metamorfose met zijn uiterlijk en innerlijk van nu.
En het mooiste nieuws is eigenlijk nog wel dat de medicijnen zijn werk gedaan hebben. De kuur was nog niet voorbij toen ik weg ging. Op dat moment was er ook nog niet echt resultaat te zien en te horen.
Maar oma vertelde het al en vandaag heb ik het zelf gezien en ervaren. Renzo snottert niet meer en ook horen we geen gesnurk en gerochel meer. Wat geweldig! Hij is per nu dan eindelijk genezen verklaard. Nu kunnen we op zoek naar een forever home voor deze mooie man.
Ik had vandaag nog een extra dagje vakantie.
De eerste dag na je vakantie bestaat meestal uit koffers leegruimen, wassen en boodschappen doen.
Dat laatste hoefde ik nou eens niet. Davy was hier en die rijdt auto. Samen met Maud zijn ze de boodschappen gaan doen. Heerlijk! En vanavond hebben ze ook nog eens samen gekookt.
Heerlijk dat uitstel van de dagelijkse sleur in huishoudelijke taken!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten