Om 9.30 ging de telefoon opnieuw. Erik was inmiddels al in de woonkamer en kwam mij de telefoon brengen. Als iemand voor een tweede keer op een ochtend belt zal het wel spoed hebben.
Ik kreeg een hele boze man aan de telefoon. Het was het baasje van Layka.
Layka was het pupje dat ik samen met Boris uit een tuin had gehaald. Beide volledig verwaarloosd en onder de schurft.
Voor Layka vond ik na vijf weken herstel een geschikt forever home en heb haar daar heen gebracht.
Dit was half november 2015. Al een behoorlijke tijd geleden dus. Layka zal nu ongeveer een jaar zijn.
Op die leeftijd zijn honden in de puberteit en krijgen streken. Niks geks als je wat van honden afweet.
Layka had blijkbaar ook wat streken. Ze had nu voor de derde keer het dripsysteem kapot gebeten en moest vandaag nog weg. En of ik haar wel NU wilde halen!
Sta je dan. Ik heb niet zo één twee drie een plek. Mijn voorstel was om samen te kijken naar een oplossing en op zoek te gaan naar een nieuw baasje.
Nou nee, daar ging hij niet op wachten. Hij bracht haar per direct naar het asiel en daar kon ik haar ophalen. Toen werd de verbinding verbroken. Goedemorgen zonder zorgen, en u ook nog een fijne dag, pffff.
Het eerste wat ik daarna gedaan heb is het asiel ingelicht. Verteld wat er aan de hand was en dat ze deze man maar even niet naar huis moesten sturen met de mededeling dat er geen plek was. Ik durfde er niet voor in te staan dat hij Layka niet ergens zou dumpen.
Zodra hij Layka gebracht zou hebben zou ik door het asiel worden terug gebeld zodat we samen even konden kijken hoe nu verder.
Maar ik werd niet gebeld. Hij zal toch niet alsnog Layka ergens achter gelaten hebben?
Na een paar uur heb ik hem maar terug gebeld. Niet dat ik op een gesprek met hem zat te wachten, ik deed het echt voor Layka. Inmiddels was hij een beetje bedaard en vertelde dat hij haar naar een zwager had gebracht. Ik kreeg het telefoonnummer van de zwager en zal morgen contact met hem zoeken. De eerste spoed is er nu even vanaf.
Ondertussen ratelt alles in je hoofd verder. Je hebt voor jezelf een planning gemaakt hoe en wat met de hondjes. Je weet wanneer een gereserveerde hond zal vertrekken en wanneer je dus plek creëert voor een volgende. Soms is die plek al gevuld voordat er éen vertrokken is. Dat is bij Terror (die nu Terry heet) het geval. Die was gereserveerd door iemand die eerst op vakantie ging. Zij zou deze week vertrekken waardoor ik eind deze week twee pups van een andere foster kon overnemen.
Éen van deze pups gaat samen met Kaya straks naar Nederland. Omdat ik van alles voor de pups moet regelen vind ik het handiger als ze dan ook bij mij zitten.
Maar toen kwam vandaag het volgende vervelende bericht binnen. De adoptie van Terry gaat niet door.
De adoptant had geen geld om de adoptie te betalen. Tja, ik dacht nog even aan een soort afbetalingsregeling, maar als je al geen adoptie geld kan neerleggen kan je dan wel de voeding betalen? En de dierenarts als Terry ziek is? Misschien is het dan handiger om geen hond te nemen.
Dat betekent eind van deze week dus niet de in gedachte al gemaakte ruimte die ik eigenlijk wel gepland had. Maar die pups gaan wel komen. Die toezegging is naar de foster en het nieuwe baasje gedaan. Morgen ga ik maar eens een mooie advertentie plaatsen met Terry, Renzo en Floppy. Laten we maar duimen dat er voor deze drie schatten snel een plekje komt zodat ik weer wat ruimte heb.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten