Deze afspraak is altijd één van de laatste dingen in het proces van alles in orde maken voor vertrek van een hond naar Nederland.
De dierenarts van de veterinaire dienst is alleen aanwezig op werkdagen van 8.00 tot 11.00. Het is dus echt wel even plannen wanneer ik ga. Het is er gelukkig nooit druk. Langer dan 10 minuten heb ik er eigenlijk nog nooit gezeten behalve de allereerste keer. Toen kwam ik de dag voor vertrek en was er geen bevoegde dierenarts aanwezig. De dag erna kwam ik terug en was er weer niemand.
Ik vloog toen zelf met een kat en dat was die middag al. Dan is het stressen hoor! Ze hebben er die keer speciaal iemand voor laten komen. Maar zo kort op het moment van vliegen alles regelen doe ik nooit meer!
De bevoegde arts die ik vanmorgen had was wel geïnteresseerd hoe wij nou eigenlijk te werk gingen.
Ik heb hem verteld over Rescue Paws, Facebook enzovoort. Al snel kwam de aap uit de mouw waarom toch deze interesse. Zijn moeder had een hond waar ze niet meer voor kon zorgen.
Tuurlijk had ik kunnen zeggen dat ze het ook binnen de familie zouden kunnen oplossen.
Dat zal ik zeker nog wel als optie gaan noemen, maar ik heb hem ook gezegd dat hij ons een berichtje kan sturen. Foto's kunnen we altijd op Facebook plaatsen. Ik ben allang blij dat de mensen van hier naar de mogelijkheden vragen. Als wij iets kunnen betekenen zal dat echt wel binnen de kring familie en vrienden gecommuniceerd gaan worden. Als de volgende zich dan ook bij ons meldt gaan we de goede kant op en worden er hopelijk in de toekomst minder honden gedumpd.
Vrijwel naast de veterinaire dienst zit het gebouw waar je autokeuringen kan laten uitvoeren.
Auto's worden hier om de twee jaar gekeurd en die van mij is bijna aan de beurt. Ik heb daar al een afspraak voor staan. Aankomende dinsdag is het zo ver.
Maar ik was er nu toch, zal het nu ook kunnen? Ik ben naar de slagboom gereden en vroeg aan de persoon in het wachthuisje of je ook zonder afspraak zo naar binnen kon.
Ja hoor, volgens hem kon dat wel. En het was niet druk zei hij nog.
Ik helemaal blij. Voordat je auto gekeurd wordt moet je eerst naar een hokje je aan te melden en te betalen. Tja, en daar was mijn blije humeur snel weer tot een dieptepunt gezakt.
Wat ik kwam doen? En heeft u wel een afspraak? Eh ja, maar niet vandaag. Nou dan kan ik u niet helpen. Nee, ze kon echt niks voor mij doen, want ze kon mijn afspraak niet veranderen in het systeem.
En dan te weten dat er echt helemaal niemand in de rij stond voor de keuring zelf. Daar hingen de mannen maar wat tegen de muur. Misschien hadden ze het wel heel erg leuk om mij te mogen helpen. Maar nee, mevrouw achter de balie was onvermurwbaar. Dinsdag kon ik terugkomen.
Dat zullen we dan maar doen. Dan maar door naar TUI waar ik nog naar toe moest om het gewicht van de bagage van de vluchtbegeleider nog moest ophogen en betalen. Daar was het wel druk, maar ondanks dat was de wachttijd niet zo heel lang.
Het volgende wachtmoment hadden we vanmiddag bij de orthodontist. Youri heeft nu 1,5 jaar zijn beugel en is nog lang niet klaar. Soms zitten we er om de week, soms om de vier weken, maar we komen in ieder geval zo vaak dat iedereen weet wie Youri is. Hier is wachten totaal niet erg. De airco blaast voldoende koude lucht en er is WiFi. Op die manier kunnen we het er wel een tijd volhouden.
En nu wacht ik op een telefoontje van Erik. Hij komt vanavond weer thuis van een week Amerika.
Zodra hij zijn koffer heeft rij ik naar Hato. Wachten op een dierbare is nooit erg. Al is het zonder WiFi en zonder airco, dat maakt allemaal niks uit.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten