Om 8.00 werd Layka bij de dierenarts verwacht voor haar sterilisatie. Arme Layka, geen idee wat haar te wachten stond zat ze heerlijk achterin de auto. Autorijden vindt ze wel leuk, het lijkt er op alsof ze dat gewend is. Alleen dan niet naar deze eindbestemming.
Layka was niet direct aan de beurt nadat ik haar gebracht had. Ik mocht haar in een bench achterlaten. Toen ik om 11.30 belde om te vragen hoe laat ik haar op kon halen was ze helaas nog niet klaar. Sterker nog, ze lag op dat moment nog op de operatietafel. Arme Layka, ze heeft lang in de bench moeten wachten. Er zat een spoedgeval tussen.
Hierdoor moest ze ook lang wachten voordat ik haar weer op kon halen. Ik moest toch echt eerst met Youri naar de orthodontist. Nou ja, er werd goed op Layka gelet. Ik kan haar daar met een gerust hart achter laten.
Nu is ze weer thuis en voelt zich nog niet happy. Ze wil nog niet niks eten en is nog weinig in beweging.
Gisteren was ze nog zo leuk aan het spelen met Floppy. Die twee hebben elkaar echt gevonden.
Helaas was spelen vandaag niet mogelijk. Misschien is ze na het weekend weer voldoende opgeknapt om weer lekker te spelen.
De twee nieuwe hummeltjes spelen wel. Niet alleen met elkaar, maar ook met Bailey en Terry.
Die twee laten goed zien hoe het allemaal moet. Zonder dat ze het zelf weten geven ze het goede voorbeeld.
Kijk maar eens hoe braaf ze kunnen zitten.
Als we Bailey roepen loopt er vanzelf zo'n ukkie mee. Dan aaien we Bailey en ook stiekem ukkie. Het zwart witte jongetje vindt dat inmiddels oke. Het wit lichtbruine meisje is wat banger en rent meteen weg zodra je naar haar reikt. We gaan gewoon door met onze tactiek. Er komt vanzelf een moment dat ze inziet dat het oke is.
Na 24 uur bij ons zien we toch echt al verschil. De indrukken hebben ze wel moe gemaakt. Het valt ook allemaal niet mee.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten