Toen ik kwam waren nog niet alle dagen gevuld, maar hoe meer we richting einde gaan, hoe voller het programma wordt. Ik doe mijn best om zo veel mogelijk mensen te bezoeken (aangekondigd en onaangekondigd) maar dan nog lukt het niet om iedereen tevreden te stellen.
Voor vandaag stond voor overdag nog een kort bezoek aan het winkelcentrum gepland. Even wat praktische zaken gekocht als vaatdoekjes, oordoppen en wat basic t shirtjes. Zeker aan kleding kan je op Curacao niet genoeg hebben. Het slijt zo ontzettend snel! Door het dragen in de felle zon, het zweten en vele wassen ziet kleding er veel sneller niet meer uit.
Ik doe jarenlang met dezelfde winterkleding. Die draag ik toch alleen maar die max twee weken als ik hier op bezoek ben. Zomerkleding draag ik natuurlijk het hele jaar door, het is dan ook niet raar dat het slijt.
Voor vanavond had ik twee afspraken staan. De ene al een tijdje gepland en de ander is er deze week spontaan bijgekomen. Eigenlijk is dat ook wel leuk. Mensen lezen mijn blog en zien dat ik in Nederland ben. Ze zijn net zo begaan met dieren als ik en willen heel graag hun steentje bijdragen.
Maud wist dat ik nog een keer richting Dronten ging en heeft voor een laatste keer afgesproken met haar vriendin Mandy. Maar voordat ik haar bracht zijn we eerst langs de pizzeria gegaan, DE pizzeria waar we altijd kwamen toen we nog in Dronten woonde. Het was precies 2 jaar en 4 maanden geleden dat we er voor het laatst een pizza aten en dat was echt veel te lang!
Het is echt maar goed dat deze vakantie niet langer dan 1,5 week duurt. Vrees dat ik anders tonnetje rond weer terug ga. Het zijn toch vooral de lekkere dingen die je mist. Ik had nou niet bepaald ontzettend veel behoefte aan Egyptische sperziebonen of de oerhollandse aardappels. Het enige gezonde wat we erg misten waren aardbeien. De echte lekkere Nederlandse aardbeien liggen nu net in de winkel.
De Nederlanders zullen ze vanwege de prijs waarschijnlijk nog even laten liggen, maar wij gaan ervoor.
Hier is een bakje nu €3,25, op Curacao kosten ze 13 gulden (€6,50) en dan zijn het niet eens de Nederlandse maar die harde Spaanse rode dingen.
Na de pizza gingen we naar afspraak 1. De vroegere instructrice van de hondenschool waar Storm nog zijn gehoorzaamheid doorlopen heeft was creatief bezig geweest.
Ze had van fleece allerlei soorten trektouwen gemaakt. Ook had ze van touw balletjes geknoopt.
Van die lieve kleintjes waar de pups mee kunnen spelen. Die proberen wel eens met een tennisbal rond te lopen, maar daar zijn ze natuurlijk veel te klein voor. Of die bal veel te groot. Nu heb ik wat kleinere balletjes, maar die weer niet gevaarlijk zijn voor de grote honden. Ik vind het echt super leuk om te horen hoe er meegeleefd wordt met de verhalen over de fosterhonden. Als er dan iemand is die zo in de weer is geweest voor de hondjes, dan kom ik graag even langs.
Nadat ik Maud had afgezet heb ik nog een snel bezoekje bij mijn oude buren gedaan en daarna op naar afspraak 2. Deze was bij een ouder van twee kinderen die ik lange tijd judoles gegeven heb.
Ook nu waren de honden op het eiland de rode draad. Het is natuurlijk ook verschrikkelijk wat er daar allemaal gebeurd. Voor de mensen hier onbegrijpelijk en voor mij inmiddels gewoon. Ik zie zoveel leed dat ik niet meer schrik van foto's of verhalen. Dat het mijn bloglezers aangrijpt bleek uit bij afspraak 2.
Daar ben ik de deur weer uitgegaan met een spray die kan gaan helpen bij honden met huidproblemen zoals schurft. Er komen genoeg honden op mijn pad om de spray te kunnen testen. Het zou toch prachtig zijn als we de honden met een hele slechte huid iets kunnen bieden waardoor ze eerder van hun jeuk af zijn. Super weer dat er meegedacht werd en ik de mogelijkheid krijg het uit te proberen.
Voor morgen staan er weer een paar leuke afspraken gepland en dan is het weer tijd om te gaan.
Voor nu heb ik een dringende afspraak met mijn bed. Welterusten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten