Geen strand

Vanmorgen werd ik wakker met goed nieuws. Erik vertelde dat het hondje niet was ontsnapt en keurig lag te slapen op haar dekentje in de kennel. Dat was een goed begin van de dag! Ook de puppen hadden zich prima gedragen in hun nieuw gecreëerd puppenren, maar zij zijn gelukkig al snel tevreden.

Voor vandaag stond een afspraak naar het strand gepland. Ik heb nog even getwijfeld want naar het strand is best lekker, maar ik vond dat ik het naar de nieuwe hond niet kon maken.

Ze had de hele nacht in de kennel gezeten en dat was goed gegaan. Als ik naar het strand zou gaan moest ze weer in de kennel. Ik kon haar onmogelijk los laten lopen. Maar ze zou dan wel heel veel uren opgesloten blijven. Eerst de nacht en later op de ochtend weer. Geen idee hoe ze daarop zou reageren. Het had gekund dat ze er gefrustreerd door zo raken en zich eruit zou werken. Om die frustratie voor te zijn heb ik gevraagd of de vriendin met wie ik naar het strand zou gaan misschien bij mij thuis op de koffie wilde komen. 

Uiteindelijk was het maar goed ook dat ik niet weg was gegaan. Terwijl we nog in de tuin stonden te kletsen hoorde ik een bekende toeter. De toeter van de vrachtwagen die het gas komt brengen!

Poeh, was best blij dat ik er was. Het is zo'n gedoe om aan een nieuwe fles te komen en al helemaal als je ze gemist hebt en ze je ergens opnieuw moeten inplannen. Dit kon nu eindelijk afgestreept worden van de "even in de gaten houden" lijst.

Toen we dan toch eindelijk aan de koffie zaten ging de telefoon. Of ik thuis was? Eh ja. En of ik dan kon helpen met het vangen van een pup. Eh, ja kan ook. Ik neem mijn visite wel mee. Het was vlak bij en extra handjes kunnen nooit kwaad.

Op de grote doorgaande weg hier vlak bij zag een vriendin een pup oversteken. Zij kon net op tijd remmen en zag het hondje de bosjes in duiken.

Helaas was zijn vriendje of broertje minder gelukkig. Die had de oversteek ook gewaagd en heeft het niet gered. Het pupje dat wel de overkant had bereikt zat in de bosjes tegen een gaashek aan gedrukt en keek angstig om zich heen. Alleen was hij niet te pakken en liep hij van je weg.

Nu we met z'n drieën waren konden we hem insluiten. Degene die hem van achter insloot kon hem vervolgens in zijn nek grijpen. Natuurlijk was er paniek bij het beestje, maar als ze nog klein zijn kan dat nog niet zoveel schade aanrichten.

We hebben hem in een deken gevouwen en de dierenarts gebeld.

Vier kilo was het kleine manneke. Natuurlijk had hij vlooien en kon hij wel een ontworming gebruiken.

Hij is nu veilig bij een foster.

Alles ging zo voorspoedig dat toen we terug kwamen de koffie nog warm was.

De nieuwe hond heeft de hele dag aan een lange lijn gelegen. Heel soms kwam ze is in beweging. Maar veel durft of doet ze niet. Ze gaat niet eens haar behoefte doen. Die had ze vanmorgen voor mij in de kennel achter gelaten.

Maar ondanks haar schuwe gedrag is het toch zo erg niet hier.

Als je er zo bij kunt liggen komt het wel goed met je.

Toen mijn vriendin weg ging zei ze dat ze het zo fijn had gevonden als ze me even uit de sleur van de honden had kunnen weghalen. Even wat anders en even eruit.

Maar ik ervaar het totaal niet als een belasting. Sterker nog, ik krijg er energie van! Ik heb helemaal niet het idee dat ik iets mis. Ik ben juist heel dankbaar dat ik dit kan en mag doen.