zondag 27 maart 2016

Blij weerzien

Vandaag was het dan eindelijk de beurt aan mijn familie om ons weer in de armen te kunnen sluiten.
Al moesten ze wel even geduld hebben, want eerst had Maud nog een paasontbijt met haar vriendin en haar ouders. Nadat ik haar van het station had opgepikt kon de reis richting Limburg van start gaan.
Het was erg rustig op de weg. Mag het natuurlijk niet te hard zeggen, maar we hebben niet eens file gehad.
Ik ben tijdens het autorijden wel erg bezig met de regels van hier. Niet rechts inhalen, bij oranje stoppen, niet te hard rijden, knipperlicht overal gebruiken, verlichting overdag aan en niet toeteren naar bekenden. Pfff, heb je toch een dagtaak aan om je als keurig Nederlands burger te gedragen!
Ik hoop dat ik alles goed volbracht heb. We zullen zien of oma post gaat krijgen van het CJIB.
Het is wel even een heel ander beeld als je hier over de wegen rijdt.


Het is een totaal ander landschap. Veel vlakker en veel van hetzelfde. De huizen zijn saai grijs of bruin en een enkeling geel.
Ik mis het gekleurde dan wel. Juist de kleuren maken het vrolijk ookal is het de kleur van een bouwval. Het heeft wel wat om roze, blauwe, groene, oranje of gele huizen te zien. 
Op één of andere manier is mijn focus ook hier tijdens het rijden gericht op wat er aan de kant loopt of ligt. Het is een soort van automatisme geworden om te kijken naar een aangereden dier om in te schatten of het nog leeft. Nou is dat laatste hier niet echt van toepassing. Langs de snelweg maakt een dier geen schijn van kans. Het zijn hier alleen geen honden, maar vossen, eenden, vogels en een enkele kat.
En dan eindelijk na een rit van twee uur is er dat weerzien. Iedereen had zich erg op onze komst verheugd.



Het was het rijden natuurlijk meer dan waard. Ik kan nog even extra genieten, want ik blijf nog een nachtje. Zo hoef ik vanavond niet de twee uur weer terug te rijden en heb ik morgen nog wat quality time met mijn zus. De andere twee zie ik woensdag nog even.
Deze zus heeft net als ik een halve kinderboerderij. Die is net zo begaan met dieren als ik.
Dat betekende dus dat er vandaag eindelijk weer honden geknuffeld konden worden. Ze heeft twee Mechelse herders! Heerlijk. Mis mijn eigen hondjes wel hoor! Maar deze twee maken dat weer een beetje goed.






Geen opmerkingen:

Een reactie posten