Alles werkt nog en laten we hopen dit keer voor hele lange tijd!
De eerste die wakker is en de deuren opent heeft ook de taak de puppy's vrij te laten.
Klinkt heftiger dan het is, maar die kleintjes slapen in het hok achter en staan altijd te popelen om weer los gelaten te worden.
Het eerste wat ze dan doen is plassen, daarna aan je tenen knabbelen (echt waar!) en daarna rennen ze hard naar binnen.
Voor vanmiddag had ik een wasbeurt voor ze gepland. Er zaten wat rare korsten in hun vacht. Het zat niet op de huid, maar vast geplakt tussen de haartjes. Met een kam kreeg ik het niet los, dus heb ik het losgeweekt. Meteen maar even een shampoo er over heen en ze ruiken weer appeltjes fris.
Echt heel leuk vonden ze het niet, maar daar had ik geen boodschap aan. Deze dame is kampioen treurig kijken. Het heeft allemaal niks geholpen. Ook zij heeft haar bad gehad. Met resultaat! Alle korstjes zijn weg en de vacht is weer glad.
Het is heel grappig om te zien hoe ze samen met elkaar zijn. Ze rennen en spelen door de tuin.
Maar ze kijken ook goed naar de andere honden wat zij doen. Als die naar het hek rennen om te blaffen staan ze ook al op de rand van het stoepje te kijken. Ze kunnen nog zoveel leren.
Ze blijven ook zeker nog 2 weken bij mij. Hoe langer hoe beter nu ze alles zonder moeder moeten leren.
Ze leren wel snel. Dat is erg koddig om te zien. Zo weten ze al precies hoe het systeem voeren hier gaat.
Voor het voeren worden de medicijnen uitgedeeld. Dit gebeurd altijd in een klein stukje worst.
Iedereen krijgt, ook degene die geen medicatie krijgen. Die kleine hummeltjes zitten er inmiddels keurig tussen te wachten. En zittend, net als de rest.
Ik was natuurlijk te laat om het tafereel met de worstjes op foto te zetten. Maar ook bij het maken van de bakken met brokken liggen ze keurig te wachten. Prachtig al die voorbeelden die ze van de anderen krijgen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten