Wat een heerlijkheid en wat een rijkdom, al dat verse fruit. Ik kwam voor pruimen, maar ging naar huis met frambozen, aardbeien en pruimen.
De aardbeien zijn als toetje al opgegaan. De pruimen waren de avondsnack.
Je zou denken dat ik inmiddels wel tijd zat zou hebben. We zijn inmiddels zes weken in Nederland waarvan drie met onze eigen spullen.
Maar helaas is er nog niet veel echte vrije tijd. De dagen zijn nog steeds gevuld met allerlei zaken die te maken hebben met uitpakken, inrichten of regelen van zaken. Zo heb ik vandaag de inschrijving in orde gemaakt bij de huisarts. Mocht tijd worden, mijn eerste incidentje met de mug in mijn oor heb ik natuurlijk al gehad. Nu staan we dan ook officieel in de computer bij het gezondheidscentrum.
Ook voor Youri was ik vandaag op pad. Hij heeft een id kaart nodig. Hij heeft op dit moment zijn paspoort altijd bij zich. Nou ken ik het gemak waarmee jongens van 16 leven. Zo zijn ze hun favoriete spijkerbroek kwijt en zo het paspoort. Ik zie dan al van die doomsenarios dat dit dan ook precies gebeurd wanneer je op reis gaat en dat paspoort nodig hebt. Nee, een eigen id leek me een beter plan dus had ik een afspraak bij het gemeentehuis.
Het leek er eerst nog even op dat het hele feest niet doorging, want ons paspoort dat we op Curacao in 2016 hadden laten maken was niet geregistreerd.
Ehh, ik was hier op 17 Juli ook, met hetzelfde paspoort, om mij bij deze gemeente in te laten schrijven. De dame achter de balie ging bellen en het navragen. Wij moesten ondertussen weer plaats nemen in de wachtruimte. Nou de warme chocolademelk uit de automaat smaakte prima.
Uiteindelijk werd er een kopie van het paspoort gemaakt voor ambtenaar x van de afdeling niet geregistreerde paspoorten.
Hij ging daar dan mee aan de slag en halleluja in die tussentijd mocht de aanvraag voor de id ook vast worden gedaan. Anders hadden we de week erna moeten terug komen.
Misschien was ik wat te positief ingesteld over het gemak en de snelheid waarop een hoop zaken in Nederland kunnen. Misschien hoopte ik te hard dat ik eindelijk van al die ellende van zes keer terug komen en 10 formulieren invullen af was. Ik wist ook niet meer hoe het in Nederland was, dat was inmiddels uit mijn geheugen verbannen. Nu ben ik er inmiddels wel achter dat een hoop dingen prettig geregeld zijn, maar dat ook niet alles even vlekkeloos verloopt. Alleen merk ik hier dat men wel beter bereid is mee te denken hoe het op te lossen. Toch nog positief dus.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten