Was het voorheen zodra je met je ogen knipperde dat je een natte lebber kreeg, nu wordt er beneden aan de trap met smart op me gewacht.
Het is nu wel een soort van gek en stil boven. Al geloof ik niet dat ze het ontzettend missen. Ze hebben sinds we de container uitgepakt hebben weer hun eigen vertrouwde mand. Die wordt zeer gewaardeerd.
Dit is na een fikse ronde buiten.
Luna had weer even haar momentje vandaag. Met die dame is altijd wat te beleven. Wij waren het bos ingegaan, maar zij was naar links voorlangs het bos gerend en op een stuk land terecht gekomen. Voor ze op dat land kwam moest ze door een greppel met water. Die had ze niet gezien, ze dacht waarschijnlijk dat het alleen hoog gras was. Het was dus nat, daar was ze inmiddels achter. Toen stond ze aan de andere kant en wilde graag terug, maar zonder weer nat te worden. Dat ging helaas niet. Zoals ze heen was gegaan moest ze ook terug. Al pratend hebben we haar weer aan de goede kant gekregen. Mevrouw zag er niet uit, miss modder.
Maar kijk die kop en die ogen. Ze geniet van deze gekkigheid. Ik niet, krijg er grijze haren van. En modder aan mijn broek en schoenen. Miss modder twee.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten