Erik was al sinds 15 juni vrij en nu dan vandaag voor de eerste keer op pad. Nog niet voor dagelijkse arbeid, dat is pas vanaf volgende week.
Het zal wennen worden als het normale leven weer gaat beginnen. Youri is nog bijna twee weken vrij. Die hoeft dinsdag 4 september pas te verschijnen.
Voor hem begint school hier een uur later dan op Curacao. Bijna uitslapen dus als je het vergelijkt. Maar voor nu nog dagelijks echt uitslapen, zonder wekker. Behalve op de dagen dat hij bij Walibi aan de slag gaat, dan moet hij om 11.00 uur de bus hebben. Vandaag was zo’n dag. Werken van 12.00 tot 21.30, dat zijn best lange dagen voor een 16 jarige. Maar ik hoor hem niet klagen. Aan het eind van de maand weet je weer waarvoor je dit doet.
Voor mij een dagje alleen met de honden dus.
De ochtend zijn we begonnen met een ronde door de wijk. We hebben een watersingel rondom het wijk liggen wat loslaat gebied voor de honden is.
Ik laat ze alleen niet los. Luna kan niet los, die blijft echt niet bij me. Tico vindt het best lastig als we andere honden onderweg tegenkomen. Hij staat dan heel stoer maar vooral heel vervelend te grommen. Waarom? Geen idee. Een soort van bescherming van ons en hem zelf denk ik.
Luna gaat als Tico staat te grommen een soort van piepen van spanning. Één grote circusattractie die honden van mij. Ik denk dat het hele wijk al weet wie wij zijn. Lexa doet op straat niks geks, die bekijkt het liever van achter mijn broekspijpen. Maar Lexa heeft wel eens moeite met de start. Met het moment als we naar buiten gaan. Dan staan Tico en Luna te dansen voor de deur. Dat hoeft van haar niet. Soms is ze moeilijk over te halen alsnog wel mee te gaan. Alleen uitlaten is ook weer heel spannend, ze heeft die andere twee ook wel weer nodig. Lastig dus. Het is niet alleen maar rozengeur en zonneschijn. Maar we gaan gewoon door, ze hebben ook tijd nodig om te wennen. Net als wij.
Vandaag heeft Lexa mij dan wel weer versteld doen staan. De honden vonden de trap eng. Het is een open trap en tot gisteren lag er geen bekleding op en voelde hij dus glad. En bleven ze braaf beneden. Sinds gisteren zit er bekleding op de trap. En wie stond er vanmiddag boven? Juist ja Lexa. Dat was wel de laatste van wie ik het verwacht had. Ook Tico heeft het inmiddels geprobeerd. En juist Luna die altijd en overal voorop loopt durf nog steeds niet.
Zo zie je maar weer dat elke situatie voor elke hond anders kan zijn en ze dus ook anders kunnen reageren dan wat je had verwacht.
Vanavond heb ik een rondje bos/hei gedaan. Voor ons allemaal is dat ontspanning. Zelfs voor Lexa. Die loopt in het bos heerlijk los en durft zelfs afstand te nemen. Het zijn geen tientallen meters, maar het is beduidend anders dan dat we door de wijk lopen.
En ook Tico kan naar hartelust rennen.
En zo wisselen we het een beetje af. Uitrazen op de hei, maar ook gewoon het rondje door de wijk. Ze zullen er toch aan moeten wennen dat het er ook bij hoort.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten