Ik kan het woord pax niet meer horen en de pax zelf al niet meer zien en ik moet er nog vier.
Mijn hemel wat zijn die dingen een hel om in elkaar te zetten. Nog niet eens zo zeer om de hoeveelheid schroeven en moeilijke beschrijvingen, want daar kon ik nog wel mee overweg.
We hadden wel drie paar handen nodig om het hele gevaarte in elkaar te krijgen. Op de grond alles in elkaar zetten en dan omhoog tillen kon niet, dan tikte hij het plafond aan. Het werd dus plank voor plank opbouwen. En dat met planken van 230 lang, dat is zwaar. En onhandig.
Het heeft echt een hele dag geduurd. De honden werden er zelfs onrustig van en stonden beneden aan de trap wat te piepen. Ze begrepen er niks van, zij beneden en wij boven. Ze durven de trap niet op. We weten nog niet of we dat nou heel erg vinden. Dat de honden nu niet meer in de slaapkamer liggen geeft wel veel rust. Luna is nogal onrustig in haar slaap. Ze kan tijdens haar dromen behoorlijk tekeer gaan. Als ze dan met haar nagels langs de mand schraapt word ik wakker. Nu ze sinds we in Nederland zijn beneden slapen en wij boven merk ik het verschil en dat is eigenlijk best aangenaam.
Maar mocht er dadelijk toch een held zijn die het aandurft dan is hij welkom hoor. Vind het stiekem toch ook wel gezelllg.
Gezelligheid en een paxkast gaan niet samen. Er is niks gezellig aan het woord pax. Ik was blij toen ik vanavond het allerlaatste schroefje onder de la vast klikte. Dat kon alleen maar in deze onmogelijke positie. De la moest aan een rails bevestigd worden die uiteraard eerst gemonteerd moest worden. Morgen de deuren, als ik dat nu nog ga doen pax ik die kast nog in elkaar, grrr
Geen opmerkingen:
Een reactie posten