We proberen elke dag met het tuig naar een plek te gaan waar ze kunnen rennen. Vooral voor Luna heel fijn. Die kan niet lopen, alleen maar rennen, echt waar. Die springt uit de auto en stuift weg. Vervolgens rent ze vooruit en komt weer terug, keert om en rent weer vooruit en dat blijft net zo lang doorgaan tot we weer bij de auto zijn. Lexa en Tico doen niet mee, die rennen wel maar zeker niet zo veel als Luna.
Het is maar goed dat we er elke keer plekken voor uitzoeken.waar ze veilig vooruit kan. Sinds vandaag weten we ook dat ze jaagt. We liepen langs landerijen en zagen in de verte een ree staan. Oké wij zagen die dus niet alleen, Luna zag het ook en stoof die kant uit. Op zo’n moment luistert ze echt niet. Het duurde dan ook lang voordat ze terug kwam. Ze was helemaal kapot, totaal buiten adem. Het schuim stond haar rond de bek. Ik dacht nog, die bezwijkt hier ter plekke, maar gelukkig herstelde ze na een tijdje weer.
Het is me er één. Zo oud als dat ze is heeft ze de energie van een jonge hond.
Na haar ontsnapping op het vakantiepark had ik een gps tracker gekocht. Door de enorme drukte heb ik hem nog niet eens kunnen aanmelden.
Ze had hem nu dan ook niet om. Maar hij ligt sinds vanavond opgeladen klaar en de app is geïnstalleerd. De volgende keer als we op pad gaan, gaat de tracker om. Het zal Luna niet weerhouden vooruit te rennen en te jagen, maar ik kan dan in ieder geval zien waar ze uithangt. Dat geeft mij een stuk meer rust.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten