Totdat ik ineens een extra bobbel onder het dekbed van Maud zag. Dat kon geen kussen zijn, die lagen nog keurig bovenaan bij het hoofdeind.
Duvel had zich helemaal onder het dekbed gegraven, als een soort mol in een winterslaap. Alleen is bij deze mol zn winterslaap maar van korte duur. Zijn lintworm houdt namelijk geen winterslaap. En dus kwam hij al snel tevoorschijn voor een ontbijt. Geen ontbijt op bed, dat kan Maud niet waarderen.
Na het avondeten had ik zin in pruimen als toetje. Van die lekkere. Niet van die harde uit de supermarkt. Ik weet dat er wat boerderijen in de omgeving zijn die fruit en groente langs de weg verkopen. Zo vers van de boer op je bord. Maar nu was de vraag of er nog pruimen waren en of er s avonds verkoop was. Daar kom je maar op één manier achter, gewoon een rondje rijden en dan zie je het vanzelf. Wat doen wij zoal in de avond? Dan gaan we op pruimentour. Oké dit moeten we maar niet te vaak aan mensen vertellen. Die gaan nog twijfelen aan ons intellect. Onze pruimentour leverde niet het gewenste resultaat op. We zagen voornamelijk aardappels, maar geen pruimen. De enige pruimen die er te krijgen waren stonden in een winkeltje naast een boerderij en die was dicht. Is ook niet heel raar om 19.15, maar ja. Het rondje rondom de boerderijen leverde wel iets anders op. Ook rond, maar zonder pit. En geen fruit. We kwamen langs een boerderij met biologische eieren. We zagen inderdaad de kippen buiten in het gras lopen. Daar wilde ik wel graag eieren kopen. Een beter leven dan deze kippen hadden is vrijwel onmogelijk. Dit soort boeren steun ik graag. Op Curacao kocht ik ook het liefst eieren van de kippen van Thea. Die scharrelden tenminste echt en hadden een goed leven.
Zo ging ik dus niet met een zak pruimen, maar met een doosje eieren naar huis. Niet het toetje wat ik in mijn hoofd had, maar dat komt morgen wel. Dan gaan we opnieuw langs de boerderij waar we de pruimen in het winkeltje zagen liggen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten