Verbijstert en verslagen

En dan ineens staat de wereld even stil. Dan is alle drukte rondom de emigratie totaal onbelangrijk. Dan is er dat besef dat je blij mag zijn met het feit dat je deze verhuizing met elkaar en in goede gezondheid mee mag maken, want het kan ook zo ineens anders zijn.

Gisteren werden we op de hoogte gebracht over de onwelwording van een lieve collega van Erik. Een collega op Curacao. Ze was na een dag werken in de auto naar huis niet lekker geworden. Op dat moment is de ernst nog bij niemand duidelijk. In het Sehos werden onderzoeken verricht en al snel bleek dat het goed mis was. Zo mis dat hulp op het eiland niet mogelijk was en er een spoedtransport naar Colombia geregeld moest worden.

Daar zou dan een urenlange operatie nodig zijn om haar er boven op te helpen. Maar het heeft niet zo mogen zijn. Ze is in Colombia overleden.

Onwerkelijk, verbijstert en verslagen hebben wij dit nieuws vernomen. Dit kan niet waar zijn, de altijd goedlachse en lekker gekke Myra leeft niet meer. 

Myra was niet alleen collega van Erik, maar ook adoptant van drie hondjes van rescue Paws. Haar dieren waren haar kinderen. Meneer Jansen het konijn was met een cargo vlucht naar Curacao gekomen, geen haar op haar hoofd die dacht dat je hem wel in Nederland kon achterlaten. De volledige beestenboel ging naar Curacao inclusief konijn. Het kostte een fortuin, maar meneer Jansen heeft op Curacao een wereldtijd gehad.

Net als Myra zelf. Haar tijd op Curacao zat er ook bijna op. Ook zij waren langzaam al weer bezig met de terugkomst. En nu dus ineens klap boem is het over, Thomas, familie en vrienden verbijstert en vol verdriet achterlatend. 

Op dit moment is André Hazes op de eilanden. Ik heb niet zo veel met zijn muziek, behalve met één nummer. Het zit al weken in mijn hoofd en zal morgen op Curacao gezongen worden. Leef heet het. Leef alsof het je laatste dag is, leef alsof de morgen niet bestaat enz.

Myra leefde zo. Als er iemand genoot van het leven was zij het wel. Maar dus veel te kort. 

Het zet je met beide benen op de grond. Het besef dat niemand weet wanneer het zijn tijd is, maakt dat je de tijd die je gegeven is goed moet benutten. Niet met zeuren om kleine dingen, maar met genieten. Morgen kan het wel eens over zijn.

Lieve Myra, ontzettend leuke fijne collega, lieve dierenmama, lekker gek mens, het ga je goed daarboven. Maak er maar net zo’n feestje van als je hier beneden deed. We gaan je enorm missen.