Toch een beetje Curacao

Dat afstand niet tot problemen hoeft te lijden konden we vandaag ondervinden. Ik mag nu dan wel in Nederland wonen, maar blijf net zo betrokken bij Rescue Paws als altijd. En dat was ook wat ik graag wilde. Als er dan een bestuursvergadering op de agenda staat, staat hij dat ook bij mij. Zij het dan bij mij in de middag en bij hun in de ochtend. Ik ben blij dat het niet andersom is, ik ben niet zo goed in vergaderen in de ochtend.

En zo zat ik dan boven op zolder achter het bureau te Skypen met Curacao en was ik bijna net zo aanwezig als de rest. 

De zolder is tegenwoordig logeerkamer annex hobbykamer annex kantoor.

Ik ben nog zoekende naar een geschikt whiteboard waar straks alle vluchten op staan met honden die naar Nederland komen. Het was en is altijd een hele administratie, maar hopelijk wordt dat door het whiteboard wat overzichtelijker. 

De dag met wat Curaçaose invloed was nog niet voorbij. Na het eten en het rondje bos kwam Maren nog even langs.

Maren is één van de vrijwilligers en foster van Rescue Paws op Curacao. Ze is nu op vakantie in Nederland en had op de heenweg een hond begeleidt. Ze kwam de lege bench bij mij brengen. Dan zorg ik er wel weer voor dat die bij oma terecht komt. 

Het was leuk en gezellig dat Maren er was. Heerlijk weer even te kletsen over hondjes. Het voelt fijn om nog zo betrokken te zijn, ik hoop echt dat dit zo blijft.