Vanmorgen las ik de vraag of ik naar de weg naar bullenbaai wilde gaan.
Daar lag een dode hond en liepen pups.
Ik kon vanmorgen niet weg en ben vanmiddag die kant uit gegaan.
Het is ongelofelijk wat je dan weer aantreft. Ik heb een summiere foto gemaakt, even voor het beeld.
De details laat ik achterwegen.
Op de foto zie je een kartonnen doos. En in de verte een dode hond, een teefje.
In de doos zaten pups, die met doos en al daar neergegooid zijn. Ik durf er wel vanuit te gaan dat de dode hond de moeder is. Het is een verdrietig gezicht. Bij mij borrelt dan ook meteen de vraag op of mama al dood was toen ze er werd neer gegooid. Of dat ze leefde en vrij snel in de blinde paniek aangereden is. Ik vrees het laatste, omdat als je een dode hond dumpt dat niet zo direct langs de kant van de weg doet. Je moet er niet te lang bij stil staan, want je hart gaat kapot van verdriet.
Voor de mama hond kan je toch niks meer betekenen, maar de pups moeten er weg.
Feed friends was er mee bezig, maar lukte het niet om ze allen te vangen. Het bleken er tien te zijn!
Ik ben gaan kijken om te helpen. Niemand heeft opvang, maar ze daar laten kan ook niet.
Ik heb twee pups gezien, maar ze zijn te schuw om mee te nemen.
Er zal een kattenvangkooi aan te pas moeten komen om ze er weg te halen. Maar waarheen? Niemand weet het meer. Alles zit vol, de één na de ander komt op de lijn of we kunnen helpen.
Helpen wel, opvangen niet. Overheid waar ben je? Knal die wet er eens met spoed doorheen!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten