Geluk

Onderweg naar de stad zie ik steeds meer huizen in kerststemming komen. Ondanks dat vorige week dan de lichtjes op de rotondes aan zijn gegaan, heb ik eigenlijk helemaal niet het gevoel dat het bijna kerst is. Het blijft lastig om de knusse sfeer rond kerst hier te evenaren. Het is niet zo dat je langzaam qua seizoen toe leeft naar december. Het wordt niet steeds eerder donker en steeds kouder. Alles is hier vrij constant dus het gevoel van bijna kerst krijg je alleen doordat je ziet dat er steeds minder dagen op de kalender staan. Youri vindt kerst hier niks aan. Die zou het liefst naar Nederland vliegen en daar kerst vieren. Ik vind de sfeer in Nederland gezelliger, maar ik hoef er niet voor terug. Dat terug gaan we toch wel, dus de tijd dat we hier zitten maken we er gewoon iets van. Maud komt ons vergezellen met kerst. 22 december landt ze op Hato en ze zal tot na oud en nieuw blijven. Dan is met de feestdagen toch het gezin compleet. En dan maakt het voor mij niet zo uit waar ik dat dan vier, hier in nederland of waar dan ook op de wereld. Als je met elkaar bent is het overal goed. Dat is voor mij geluk.

Dat richting de feestdagen ook de bekende kerstdump start was al te merken in het asiel.

Ik was er om wat foto's te maken. Ik had een vraag van iemand gekregen of we een klein wat ouder hondje in fostercare hadden. Nee wij niet, maar wie weet het asiel wel. Dus daarheen om te kijken.

Ze hadden net weer twee nestjes binnen gekregen. Het is ongelofelijk.

De kleinste hadden het allemaal nog niet zo in de gaten en lagen in een rennetje te slapen.

Het zijn wel leukerds, maar ja zie er maar weer eens een baasje voor te vinden.

En dan nog een nest met oudere pups. Die waren het niet eens met de opsluiting in hun hok en maakte een hoop kabaal. Arme pups. Kom je ze maar vertellen dat ze uiteindelijk beter af zijn. Het had ook zo maar gekund dat ze niet naar het asiel waren gebracht, maar naar een plek ver van de bewoonde wereld. Deze mogen nog van geluk spreken.