Een heel project

Zoals ik al eerder schreef staat mijn telefoonnummer op Facebook. Ik krijg regelmatig appjes of wordt gebeld of ik een hond kan komen ophalen die ze niet meer willen. Nee, daar hebben we helaas geen plek voor. Ik probeer in zo'n gesprek ook te wijzen naar eigen verantwoording, ook al weet ik dat het een nutteloze zaak is.

Maar, om ook eens positieve berichten te kunnen schrijven, ik krijg steeds meer berichtjes van lokale mensen. Afgelopen zondag was er een appje van iemand die vier pups in een zak vond. Eentje was er al dood, de ander ging dat in de loop van de dag. Voor de twee overgebleven pups, die trouwens nog zo jong waren dat ze de ogen nog dicht hadden, had mevrouw puppy melk gekocht. Ze kwam bij mij op de lijn hoe nu verder en wat ze kon doen tegen beestjes. Ik dacht bij beestjes aan vlooien of teken, dus zorgde ik dat de dag erna frontline die kant uit kwam. Chantal is er gaan kijken en zou ze insprayen. Alleen die beestjes bleken maden te zijn. En die zaten zelfs al onder de oogleden. Chantal heeft de pups meegenomen naar de dierenarts en ze in laten slapen. Het kon niet anders. Ze werden van binnen al opgevreten. Arme pups. Maar ja, geen nare dood in een afgesloten zak en lokale mensen die er voor hadden willen gaan. Dat is in ieder geval iets.

Gisteren kreeg ik weer een appje. Een vraag om hulp. Het was een dame met vier teefjes. Drie waren er loops geweest. Ze dachten dat ze met de hoge muren geen last zouden hebben van reuen, maar die waren er dus gewoon overheen gesprongen. Drie teefjes waren gedekt en inmiddels al twee bevallen. 16 pups had ze in totaal en een derde hond die zwanger was. O my god, 16 pups en misschien kwamen er nog wel 8 bij, dan had ze er 24. Meteen vandaag een afspraak gemaakt om te komen kijken. Mevrouw had hele goede bedoelingen, maar tjonge wat is het toch weer triest. Ze had een pallethokje gemaakt voor mama éen met haar kids.

En de tweede zat in het washok en kon daar niet uit.

Nummer drie en vier liepen in de tuin.

Ik heb al vrij snel in het gesprek aangegeven dat abortus tot de mogelijkheden behoord. Het is niet te doen om hier 24 pups op te laten groeien en voor die 24 een huisje te vinden. Het wordt voor 16 al lastig. Gelukkig zagen ze dit ook in en gingen ze akkoord. Hoe vervelend het ook is, in onze situatie heb je geen keus. Dit is de keus. Ik heb direct naar de dierenarts gebeld en de hond kon meteen morgen geholpen worden. Fijn! 

Ik ben 's avonds terug gekomen om het baasje met hond op te halen en vast naar de dierenarts te brengen. Ze heeft zelf de hond gedragen en weet nu waar ze haar morgen kan ophalen. Ik blijf met ze in contact, zal de pups als ze oud genoeg zijn gaan ontwormen en helpen ze zo goed mogelijk op te laten groeien. En dan na 8 weken helpen aan een huisje. En niet te vergeten, de twee moeders en het andere niet zwangere teefje worden natuurlijk ook zo spoedig mogelijk gesteriliseerd. Het is weer een heel project, maar ben blij dat ze aan de bel getrokken heeft.