Niet door de ellende die ik niet kan of wil delen, maar puur door vermoeidheid. Soms zijn aan het eind van de dag echt de oogjes zwaar en willen ze dicht, maar dan moet dat blog dus nog.
Ja moet, zo zie ik het wel. Er zijn inmiddels zoveel lezers, die wil ik niet teleurstellen. En dus schrijven we toch. Ik merk dan wel dat de blogs minder creatief geschreven worden. Het worden meer opsommingen van hetgeen op de dag gedaan is. Maar ja, mijn brein is om 23.30 gewoon op.
Een beetje bekende schrijver zal z'n beste werk vast ook niet om 23.30 schrijven.
Vandaag bestond de drukte uit een bezoek dierenarts met vijf honden.
Het emmernest is weer even compleet. De foster is op vakantie en dus zijn de twee logerende pups weer terug bij mij. Ze wisten alles nog precies. Ze hadden 10 minuten nodig om opnieuw te zien waar ze waren en foetsie waren ze.
Na de dierenarts ben ik gaan helpen met pups begeleiden die opgehaald werden voor een dagje uit. Daarna een gesprek met opnieuw een stagiaire die wil helpen, toen het lanceren van onze kalender en de enorme explosie aan berichten die dat opleverde. Inmiddels zijn er aan het eind van de avond 68 kalenders gereserveerd.
En nu is het brein op, leeg, toe aan een break. En dat gaan we dan ook doen. Ik ga in de oplaadstand,
morgen weer een nieuwe dag.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten