Drie kleine ratjes

Stiekem zijn we verliefd aan het worden op drie zwarte ratjes. Het zijn de drie pups die hier sinds gisteren rond lopen. Ze zijn niet groter dan een uit de kluiten gewassen cavia, maar heel aandoenlijk.

De grote vraag van vandaag was natuurlijk of er opvang voor ze gevonden zou worden. 

Er kwamen twee berichtjes binnen. De eerste wilde éen ratje fosteren. Daar ben ik nooit zo'n voorstander van. Het is voor zulke ukkies beter om elkaar nog even als steun te hebben. En als ze er twee nam hield ik er weer éen over. Ook niet handig. Die optie hebben we dus even geparkeerd.

Toen kwam er nog wel een tweede voorstel. Bij deze persoon konden ze twee weken. En dan zouden ze daarna wel kunnen verhuizen naar de volgende die zich voor daarna aanbood. Tja vol of niet, ik ga ze niet kosten wat kost verhuizen. Het komt niet ten goede van de hondjes als ze telkens hun rattenkoffertje moeten pakken. En dus zitten ze nog hier.

Éen van de ratjes is groot fan van mij. Waar ik ben is zij. Het is zo schattig. En dan ook al meteen mee het hok in waar ik de voerbakken in orde maak.

Zie even het verschil met de emmerpup van negen weken die ernaast staat. Ze kan er bijna twee keer in.

De twee andere ratjes zijn nog niet zo stoer dat ze al binnen durven komen. Die blijven bij de container.

Ze zijn wel dolenthousiast als je naar ze toe komt. Ze zijn niet bang voor mensen. Ze willen graag geaaid worden. Ze zijn alleen denk ik nog een beetje ontdaan van hetgeen ze overkomen is.

En de grote honden vinden ze ook maar mwoh. Maar komt wel goed. Alleen de kat vangt ratten, mijn honden niet.