Van dierenarts voor de gezondheidsverklaring naar veterinaire dienst voor uitreispapieren en daarna door naar het kantoor van klm en dan daar maar duimen dat je de uren ervoor niet voor niets aan het rennen bent geweest. Andersom regelen was geen optie doordat de veterinaire dienst maar beperkt open is.
Maar, kan niet anders zeggen, KLM heeft het zeer goed opgepakt en binnen 10 minuten wist ik dat het ging lukken. Adoptant blij gemaakt met dit goede nieuws en foster ingelicht dat het afscheid onverwachts ineens vanavond al zou zijn in plaats van volgende week.
Zo, dat was ineens een andere invulling van de ochtend dan dat ik eigenlijk gepland had. Ik zou namelijk met een nieuwe foster twee pups gaan ophalen bij Estherelle. Die heeft het wel gehad met haar zeven dwergen die als zeven termieten door het huis gaan.
Er zouden er dus twee naar een andere foster gaan. Deze twee gaan ook naar Nederland, dus even naar een adresje waar ze meer tijd aan ze kunnen besteden.
De nieuwe foster heeft ze nu zelf opgehaald en ik ben na het rondscheuren van vanmorgen bij ze gaan kijken.
Ze hadden de verhuizing alweer verwerkt en waren al op ontdekkingstocht.
Vanmiddag kreeg ik een stagiaire over de vloer. Deze dame is voor een paar maanden op het eiland en wilde meer dan alleen haar uren op haar stageplek maken en op het strand hangen. Ze was bij de stichtingen aan het rondkijken om te horen op welke manier ze haar steentje kon bijdragen. En zo kwam ze ook bij mij om kennis te maken. Ondanks de drukte en de vele honden die ik heb vind ik niet dat ze bij mij op de beste plek is. De poep ruim ik zelf wel op en de kennel boen ik ook wel zelf.
Ik vind het vooral belangrijk dat honden goed gesocialeerd worden en heb haar dan ook gevraagd af en toe pups op te halen. Of jong volwassen hondjes die anders een beetje in het niet vallen.
Het is aan haar om te kijken wat ze leuk vindt en bij wie ze zich het meest nuttig vindt. Ik hoop zelf een beetje dat ze wat uren bij Thea gaat helpen. Die kan het hard gebruiken.
En vanavond dan in plaats van tennis naar Hato om de bench af te leveren en erbij te zijn als de hond weg gaat. Altijd een emotioneel moment voor de foster. In dit geval was ik gevrijwaard. Geen tranen voor mij.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten