Grabbelton

Vandaag was ik weer bij de bank. Dit is een maandelijks uitje. Elke maand heb ik een rekening die ik moet voldoen en die ik niet online kan betalen. Je kunt wel online bankieren, maar ze hebben dat zo ingewikkeld gemaakt dat ik liever kies voor een kwartier in de rij dan een kwartier schelden tegen een beeldscherm en daarna alsnog een kwartier in de rij. Ik heb uitgevonden dat ik het beste tussen 10.00 en 11.00 kan gaan of tussen 14.00 en 15.00. Dan is het te doen in een kwartier. Tussen 12.00 en 14.00 is hopeloos. Dan is het lunchpauze. Mensen komen in hun lunch naar de bank terwijl juist de bankmedewerkers pauze gaan houden. Vermijden dus. Het blijft een bijzonder iets dat betalen bij de bank. Het is allemaal nog erg ouderwets en dubbelop. Ze voeren iets in op de computer, kopiëren de rekening, je tekent een bewijs van betaling waarvan er éen op hun kopie gaat en de ander aan mijn origineel komt en weer met mij mee gaat. Wat er dus dan uiteindelijk in die computer ingevoerd wordt is me een raadsel.

Het levert ze in in ieder geval zeker niet minder werk op, het lijkt zelfs op meer.

Papier meegeven kunnen ze hier als de beste. Hele boekwerken af en toe. En ik kan mijn huis inmiddels ook al zes keer behangen met bonnetjes die uit de pinautomaat komen.

Als ik hier bij een winkel pin komt daar een pinbon uit. Eentje moet de kassiere bewaren in een knijpertje, ja echt, en ik krijg er ook éen mee. Geen idee waarom. Ze draaien de bon automatisch uit als je niet zegt dat je die niet nodig hebt. Ik zou niet weten wat ik ermee moet. Doe daar dan nog de kassabon bij en in een maand puilt je tas uit van het papier. En dan gaat je telefoon en zoek ik me rot tussen al die bonnen. Ik heb af en toe het idee dat ik in een grabbelton graai. Zo eentje waar je uren kranten voor hebt staan scheuren om je ton te vullen. En telkens win ik weer een telefoon maar ben ik net te laat met opnemen. 

Nu het weer weer vanouds is kan er weer gewassen worden. Er is weer wind en het is niet meer zo enorm klam. Ik had nog wat in te halen, maar het was gelukkig zo droog.

De was doen is hier bijna een feestje. Ik heb altijd hulp. Soms helpen ze sokken uit de mand trekken, dan halen ze vast een shirt uit de mand of zoals vandaag gaat er gewoon een ratje midden in zitten.

Ik had haar natuurlijk aan die grote oren aan de lijn kunnen ophangen, maar dat gekrijs dan is ook niks.

Dan maar mee in de wasmand. Bijzondere portretten zijn het!