zaterdag 18 november 2017

Hand is aandacht

Och wat zijn de ratjes toch een feestje om te mogen fosteren. Dat ze niet opgehaald zijn daar kan die persoon alleen maar heel veel spijt van hebben, want ze zijn echt te leuk. Totaal niet vervelend en opdringerig aanwezig, spelen leuk met elkaar, nog geen plasje in huis gedaan (oke, bijna niet) en super sociaal. 
Het is alleen een heel karwei om ze een beetje aardig op foto te krijgen. Zodra mijn hand in de buurt komt rennen ze daarop af. Of die hand dan met of zonder fototoestel is maakt ze niet uit. Een hand is aandacht, dat is precies wat ze al in de gaten hebben.
Maar ik heb ze nu alledrie op foto, zijn ze niet om op te vreten?


Namen hebben we nog niet. Gekscherend worden ze hier Goofy 3,4 en 5 genoemd. Goofy 1 is natuurlijk helder wie dat was. Goofy 2 was de zwart witte dame van bullenbaai en dan zijn dit dus Goofy 3,4 en 5. Roept ook makkelijk. Éen keer Goofy roepen en ze komen alle drie. Super efficiënt.
Ik heb bij deze bedacht dat het misschien sowieso wel een goed idee is om alle honden Goofy te noemen. Dat maar één keer roepen spreekt me wel aan.
Maandag gaan ze voor hun eerste enting naar de dierenarts en daarna al een eerste bezichtiging.
Ik denk dat we deze hummeltjes zo kwijt zijn, zeker ook omdat ze niet groot gaan worden.
Het is nog steeds van hetzelfde rare weer als afgelopen dagen. Vanavond was het al een tijdje aan het flitsen. Alleen flitsen en geen donder. Youri was naar een vriendje en dus besloten Erik en ik uit eten te gaan. En dan aan zee. Het is toch prachtig om naar de felle flitsen boven zee te kijken.
Heel veel flitsen heb ik niet gezien. Mijn oog viel op, ja hoe kan het ook anders, een hond.
Ik had inderdaad over deze hond een tijd geleden iets op Facebook gelezen. Gedumpt daar in de omgeving. De vraag was toen of ze met pups gedumpt was. Nou ik denk zonder, anders hadden we die inmiddels ook wel zien rondlopen. Het viel me eigenlijk reuze mee dat de hond op het strand waar ook gegeten werd getolereerd werd. Ze had het niet slecht. Menig toerist stak haar wat lekkers toe. Soms moest ze van de bediening meer afstand houden, maar ze werd niet helemaal weg gejaagd. Ik was blij om dat te zien. Ik zie helaas vaak anders, maar zo kan het dus ook. Als deze hond nou gesteriliseerd wordt en daar dan mag blijven, dan zit ze er prima. Eten genoeg. Ik ga het ze voorstellen.







Geen opmerkingen:

Een reactie posten