Ik ben de ochtend begonnen met een bezoekje aan mensen die onlangs bij ons twee pups hadden geadopteerd. Het contract moest nog ondertekent worden en als we er dan toch zijn zien we ook meteen hoe het de pups vergaat. Nou die hadden niks te klagen. Alle ruimte buiten en binnen en nog twee andere hondenvriendjes die ze het echte hondenleven konden voordoen.
Er werd al flink kattenkwaad uitgehaald, helemaal goed. Die heb ik dus met een gerust hart achter gelaten.
Aan het begin van de middag kreeg ik mijn bezoek voor Senna. Het was een jong stel waarvan de dame zeer slechtziend was. Een hond komen bekijken heeft dan ineens een hele andere dimensie.
Er moet een klik zijn met de hond, maar die is er dan op het lichamelijke vlak. Welke hond kwam naar ze toe en voelde goed. Het werd al snel duidelijk dat Senna te onstuimig was en de dame in kwestie omver zou kunnen rennen. Die werd het dus niet.
Onderwijl tikte de tijd door en moest ik weg. Ik had een afspraak met de dierenarts voor drie pups en de kat, maar de keuze was nog niet gemaakt. Het heeft zo moeten zijn, maar Erik kwam net thuis.
Die heeft het van me overgenomen. Die kent de honden die we zelf fosteren net zo goed als ik.
Ik kon daarna naar Bianca om bij haar twee pups op te halen en snel door naar de dierenarts.
Daar stond ook weer de foster klaar met éen van de twee emmerpups die bij hun zitten.
De emmerpups hebben nog steeds diarree, dat begint echt veel te lang te duren. Het meisje had vandaag nog helemaal niets gegeten en al een paar keer overgegeven. Die was dus ook even mee op het consult dat we al hadden staan.
Het arme ding was na de laatste keer wegen twee weken geleden niks aangekomen.
Koorts had ze niet, dat was gunstig. Je houdt toch altijd Parvo in gedachte. Ze heeft een injectie tegen de misselijkheid gekregen en we hebben voor alle emmerpups een pro biotica gekregen om de darmen te ondersteunen. Hopelijk gaat dit werken. Alles wat we al gedaan hadden heeft in ieder geval geen resultaat gehad.
Daarna was het tijd voor de andere pups. Drie kregen een derde enting en twee daarvan ook weer een rabiesenting en chip. Ze zijn hier kind aan huis, net als ik. Ze kijken dan ook gewoon mee in de koelkast wat er te halen valt.
De kat heeft z'n tweede enting gehad. Het deed hem niks. Die is zo makkelijk.
En toen weer naar huis. Ik had verwacht dat de adoptanten inmiddels wel naar huis zouden zijn en thuis verder zouden nadenken over een mogelijke keus, maar ze waren er nog.
Het viel niet mee om een keus te maken. Er werd nog lang getwijfeld tussen Desi en Jill.
Desi is natuurlijk een gevalletje apart, maar ze deed het vandaag heel goed. Ze was er bij komen liggen en liet zich een paar keer aanhalen. Maar uiteindelijk is de keuze na vier uur toch gevallen. Het werd Jill, dat is de zwart-witte bullenbaai dame. Ze is meteen met ze mee naar huis gegaan.
En ik meteen door naar supermarkt. Ik had niet verwacht dat dit zo veel tijd zou innemen. Ik wist ook niet dat de dame slechtziend was, maar heb alle begrip voor de manier waarop de keuze gemaakt is.
Ik heb maar snel een paar afbakpizza's gehaald zodat ik nog op tijd was voor mijn tennisles. En zo werd het een volle drukke dag die wel eindigde met een adoptie.
En voor Senna zoeken we gewoon nog even verder.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten