Fotobommen

Het was vanmorgen donker toen we wakker werden. Niet omdat het zo vroeg was. Nou ja, stiekem vond ik dat wel, maar dat was niet de rede. Het was zwaar bewolkt en in de verte hoorde je het al rommelen. Ik merkte al de onrust bij Luna, die is heel bang voor onweer. Het liefst kruipt ze dan in je. Of ver weg zoals in de badkamer onder het wastafelkastje. Arme hond, ik kan het ook niet veranderen.

Terwijl de grote honden een beetje hangen en wachten op beter weer rennen de kleuters gewoon door de tuin. 

Het is net als bij echte kleuters. Je doet ze een paar laarzen en een regenjas aan en ze hebben nergens last van. Nou had ik niet genoeg laarsjes, dus zijn ze zo maar naar buiten gegaan.

Nadat ze dan eindelijk nat en moe genoeg waren dook het op de bank. En hoe! Die andere twee hebben helemaal nog niet in de gaten dat het kan en hoe dat dan kan.

Deze drie wel hoor. Hop, springen en liggen. Wat een stel!

Toen het dan eindelijk weer droog was en ook het gras en de stenen droog genoeg waren, was het voor mij tijd om de boel maar weer eens te poetsen. Ik hoef geen foto te plaatsen hoe mijn vloer eruit ziet na drie kleine kleuters die spelen in nat gras. Dat is wel te bedenken. Maar halverwege het dweilen hield het op.

Knak zei de stang, klaar met dweilen.

Ik had geen zin om een nieuwe te halen, dus was het echt even klaar met dweilen. Morgen maar weer verder.

Zowaar bleef de helft die schoon was ook echt schoon, want het bleef droog.

Gelukkig maar, want Mariska kwam foto's maken en dat is toch echt leuker in de zon dan in de regen.

Het viel niet mee om de energieke kleuters op foto te krijgen. Het bruin zwarte meisje dook meteen op schoot als je even ging zitten. En zaten ze een keer leuk, dan kwam er weer een ander fotobommen.

Maar het is gelukt! De drie kleine kleuters staan op portret. Alleen zullen er maar twee aangeboden gaan worden. Het bruin zwarte meisje is zo goed als zeker al geadopteerd. Zo snel kan het gaan. 

Daarover later meer.