Voorbestemd

Gisteravond had ik al vrij snel mijn blog af. Ik was er wel blij mee, het gaf me het gevoel van een avondje vrij. Maar die was van korte duur. Dat er tijd was geweest voor het blog was voorbestemd.

Ik ben namelijk niet veel later met Estherelle mee op pad geweest op zoek naar twee honden.

Je kent dat wel (of niet), je ziet iets of maakt iets mee en krijgt het niet meer uit je hoofd.

Zo was dat ook bij Estherelle. Afgelopen zondag kwam ze twee ontzettend lieve honden tegen. Ze zagen er op zich goed uit en waren zeer sociaal en mensgericht, maar ze dwaalde wel op straat bij een gevaarlijk kruispunt. De grote vraag is dan altijd zouden ze van iemand zijn? Er werden foto's op Facebook gedeeld met de vraag naar meer info over deze twee.

Een moeder met een pup. 

Er kwamen wel wat reacties, maar alleen in de trant van ik heb ze daar wel vaker gezien tot nee niet bekend. 

Het bleef knagen en eigenlijk wilde Estherelle ze graag van straat. Zo gezegd zo gedaan, maar zo ging het niet. Hoe ging het dan wel?

We waren van volle overtuiging dat de twee honden wel daar weer bij het restaurant te vinden waren. 

Maar niks hoor, geen hond te bekennen. Bij navraag in het restaurant wisten ze wel precies over welke honden het ging en vertelde ze er ook bij dat ze geen baasje hadden, maar elke dag bij het restaurant aten. Aha, dat maakt meteen helder waarom ze er niet mager uitzagen.

Qua voeding zaten ze er dus goed, maar de omgeving was levensgevaarlijk. Ze waren aan meerdere kanten van de kruising gespot wat dus betekende dat ze meerdere malen over staken.

Brrr, je moet er niet aan denken hoe gruwelijk mis het kan gaan.

Er werd ons verteld dat ze eigenlijk altijd wel kwamen als de trukdipans open gaan. Dat is om 21.00 uur. Daar wilden we wel op blijven wachten. Maar we konden wachten wat we wilden en ze zullen vast elke avond komen, maar niet op maandagavond 28 augustus.

Een medewerker van het restaurant kwam nogmaals met ons praten. Hij vertelde dat ze overdag eigenlijk altijd onder hun vrachtwagen lagen te slapen. Als hij om 10.00 uur begon dan lagen ze er.

We spraken af dat hij mij de volgende dag zou bellen wanneer mama en pup weer in de buurt waren.

Om 11.00 uur vanmorgen werd ik gebeld. Alleen de mama was gesignaleerd zonder pup.

En zo bleef het, de pup is tot op heden niet meer gezien. Wat balen zeg. Er zal toch niks ergs gebeurd zijn? We blijven het in de gaten houden en worden weer gebeld als de pup opduikt.

Laten we het hopen, want we hebben een mooie leventje bij lieve mensen voor ze in gedachte.