Er zou weer naar z'n poten gekeken worden en bepaald worden of er al verbetering zichtbaar zou zijn.
Maar omdat ik zelf kon zien dat hij nog steeds scheef stond en ik zo ontzettend druk was met alle laatste regelzaken voor de vakantie, had ik de afspraak afgezegd.
En nu stond hij voor vanmorgen. We zijn saampjes naar de dierenarts met het röngtenapparaat gereden. Sinds een tijdje hebben ze een digitaal apparaat dat direct op het computerscherm de foto laat zien.
Eerst samen even wachten tot we aan de beurt zijn.
Goofy vindt het altijd heel spannend. Het zal voor hem ook wel niet fijn zijn. Er wordt aan zijn poten getrokken voor het beste resultaat. Eerst wilde de dierenarts zien hoe hij nu liep. Ik had al idee dat dit veel beter was, wat nu ook bevestigd werd door de dierenarts. Ze was echt aangenaam verrast hoe hij liep. Na het maken van de foto werd ik weer binnen geroepen om het resultaat te bespreken.
Op de foto was ook goed nieuws te zien. De extra groeischijven waren weg. Ze heeft natuurlijk niet van elk gewricht een foto gemaakt, maar door deze foto kon de conclusie getrokken worden dat de aandoening verdwenen was.
De volgende stap is nu het afbouwen van de prednison en als dat gelukt is kan hij eindelijk ingeënt gaan worden. Tot nu toe was dit door de prednison niet mogelijk.
Met dit goede nieuws zijn Goofy en ik weer vertrokken. Op naar het volgende dat op de planning stond, de familie ophalen. Die zaten redelijk in de buurt van de dierenarts dus was het fijn dat ik het kon combineren.
Ik had de pups natuurlijk van de week al op foto gezien, maar wat zijn ze groot geworden!! Echt twee keer zo groot als hoe ik ze achter gelaten had. Ze waren nog net zo schattig, enthousiast en grappig.
Mama kwam ook kijken toen ze mijn stem hoorde. Ze liet zich wel moeilijk vangen. We moesten haar in een hoekje drijven en insluiten. Zo kon ik de bench voor haar neerzetten en met lichte dwang erin duwen. De hele familie is toen weer met ons mee naar huis gegaan.
Mama was meteen heel enthousiast en liep vrolijk door de tuin. Ze herkende het direct en begroette alle honden. Dit was duidelijk bekend terrein.
Voor de pups gold dat niet, die waren blijkbaar vergeten dat ze hier eerder waren geweest.
Eentje durfde met mama mee te gaan, de andere twee hebben nog een tijdje bij de bench gezeten.
Eerste er in, dan er weer uit, toch maar weer terug er in enz.
Maar inmiddels is het klaar hoor, ze weten het weer. Of niet, maar vinden ze het wel prima.
Er wordt gerend en gespeeld alsof ze niet weg geweest zijn. Welkom terug familie!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten