Als we met klm terug vliegen is het altijd een stuk vroeger, dan worden we al om 07.00 uur op Schiphol verwacht.
Dit was dus gewoon bijna uitslapen.
Het weer hielp wel mee om ons het land uit te jagen. Wat een nattigheid zeg.
Het idee van een lekker zonnetje onder het genot van een koud drankje en een hoop blije honden om me heen lonkte wel weer.
Op Schiphol viel de drukte reuze mee. We waren de geadviseerde drie uur van te voren, maar het stond absoluut niet rijen dik. De bagage drop-off was zo gebeurd.
Daarna was daar dan het afscheid van Maud. Het is en blijft lastig. 18 jaar geleden had ik niet gepland om ze dan al los te laten, maar het leven gaat zoals het gaat. Van elke stap leer je weer.
We hebben extra geknuffeld, extra gezwaaid en toen was het echt. Wij gingen door en zij bleef achter.
Mijn zus nam haar vandaag verder onder haar hoede om voor wat afleiding te zorgen.
Youri en ik hebben de reis met z'n tweeën goed doorstaan. Een filmpje, een boekje, een hapje eten en zo vlieg je 9 uur redelijk comfortabel.
Het was heerlijk om weer voet op eigen bodem te zetten.
Morgen nog even gebruiken om in het ritme te komen en dan zal vanaf maandag het gewone leven weer starten. School is er nog niet, maar de tennislessen beginnen weer en we hebben een afspraak bij de orthodontist.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten