Het is altijd weer een totaal ander gezicht als het weer kort gewiekt is.
Respect voor de tuinman die zo druk was geweest, want het was warm. Zo warm dat zelfs Tico, onze rasechte Curacaose Westpointer in de badkamer verkoeling zocht. Nou dan weet je het wel.
Maar warm of niet, ik had ramen lappen op het programma staan. Dat was nóg langer dan vier weken geleden voor het laatst gebeurd en dus ook hard nodig. Ik heb van die ramen waarin weer vier kleine raampjes zitten.
Het is dus zo warm dat als ik alle vier de ramen vast met een spons nat maak, de onderste twee al opgedroogd zijn voor ik er met de trekker langs ga. Ik moet ze dus per twee doen om ze schoon en streeploos te krijgen. En dan doe ik 's morgens de ene kant van het huis en 's middags de andere kant, zodat ik in de schaduw kan werken. Als ik het in de zon zou doen hou ik dat zelf niet eens vol, maar zijn de ramen ook nog eens helemaal snel opgedroogd. Ja ramen wassen is hier nog een hele onderneming.
Maar als het dan gedaan is, is het tijd voor de puppies. Die waren wel in voor een rondje gek doen, touw trekken en rollebollen. Het is ontzettend mooi om te zien dat hoe schuw de mama dan ook is ze spelen stiekem best leuk vindt.
Hier speelt ze met haar eigen pup.
De pups zijn net fotomodelletjes. De meeste pups blijven nog geen seconde zitten als je ze op foto wilt, maar deze wel hoor. Die gaan er gewoon voor zitten. Wat dan weer super schattige plaatjes geeft.
Na het eten las ik mijn berichten. Tot grote schrik las ik dat Jules (de hond met manke poot van het filmpje) vandaag bij zijn nieuwe baasje geplaatst was en daar was ontsnapt. O nee, dat is echt voor iedere foster de grootste nachtmerrie. Ik vond dat ik wat moest doen en melde me om mee te helpen zoeken. Maar nog geen minuut later ging de telefoon. Of ik iets anders wilde doen. Van een andere foster was de fosterhond zo ziek dat de hond ingeslapen moest worden. Heel naar en zeker voor een beginnende foster die deze week door persoonlijke omstandigheden al genoeg ellende voor haar kiezen had gehad. Of ik haar bij wilde staan. Dat is wel even totaal anders dan Jules zoeken, maar net zo belangrijk. Samen met de foster hebben we Roxy over de regenboog geholpen. Ze is nu in de dierenhemel waar genoeg eten is en ze nooit meer honger hoeft te lijden. Dit arme beestje was achtergelaten bij een huis. Ze is helaas te laat gevonden. In haar lichaam was al te veel kapot door ziekte, honger en dorst. Hoe kun je toch een dier zo achterlaten! We hebben haar helaas niet meer dan een week liefde kunnen laten voelen. Een week is veel te kort, maar alles beter dan niets.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten