Omdat dit geen fijne momenten zijn heb ik haar vanmorgen naar Lelystad gebracht. Zo hoefde ze niet met de trein. Ondertussen terwijl de uitvaart gaande was ben ik naar Bataviastad gereden.
Ik had namelijk ernstig nieuwe tennisschoenen nodig. Mijn oude waren gewoon gevaarlijk.
Mijn zolen waren aan het loslaten waardoor tennissen een soort van slapstick werd. Af en toe stond ik op een dubbel geklapte zool. Eigenlijk niet grappig en vooral niet veilig. Na mijn laatste les van het seizoen heb ik ze een enkeltje vuilnisbak gegeven. Dat zolen loslaten gebeurd heel vaak op Curacao. De zon vernietigd alles. Elastiek van ondergoed, elastiek van hoeslakens en dus ook de lijm die je zolen onder je schoen vasthouden. Ik vind schoenen op Curacao belachelijk duur dus haal ik ze in Nederland. Ik ben goed geslaagd en kan weer veilig tennissen. Ondertussen was Maud met de familie en genodigden naar Dronten gereden waar de verdere afscheidsdienst gehouden werd.
Ik heb rustig een broodje gegeten en afgewacht. Ondanks dat ze een ov kaart heeft wilde ik haar graag ophalen. Dit zijn geen momenten dat ze zelfstandig moeten zijn, dat komt een andere keer wel weer.
Na de emotionele middag zijn Maud en ik naar de praxis gereden. Ik had namelijk een constructie in mijn hoofd om Tommy in de tuin te houden. Er woont namelijk in de wijk een buurtloeder. De kat van de buren is ook al eens tot hevig bloedens toe toegetakeld. Dat willen we zachtaardige sociale Tommy niet aan doen, die blijft lekker in de tuin. Tenminste, als ik het als een fort dicht timmer, want anders gaat hij echt wel op zoek naar de buurtloeder.
We hebben 50 meter gaas gehaald en 300 krammen. Vol goede moed ben ik begonnen, alleen gooide het weer roet in het eten. Na drie schuttingdelen heb ik het opgegeven. Om nou straks voor Tommy met een longontsteking op bed te liggen gaat me wat ver. Morgen gaan we weer verder.
Ik heb er wel vertrouwen in dat hij met deze constructie in de tuin blijft.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten