Het was er grauw en donker van. Wat doe je dan op zo'n zondagmorgen? Precies, lekker langer blijven liggen. Ook mama was met dit weer binnen komen liggen. Die vond dat toch wel zo lekker en bijzonder dat ze er zeker een paar uur gezeten heeft.
Nou had ik ook pas om 10.30 de eerste afspraak staan. Er zouden een stel toeristen langskomen om een pup te brengen. Gisteravond heel laat (23.30) keek ik toevallig nog een laatste keer in mijn mail en zag een bericht dat binnen was gekomen via de Rescue Paws website.
Het waren toeristen die hier redelijk in de buurt in hun vakantie optrekje zaten en sinds een paar dagen aanloop van een klein pupje hadden. Ze hadden het elke dag eten gegeven en het bleef nu op hun porch. Alleen nu kwam de dag dat ze terug naar Nederland gingen en wisten ze niet zo goed wat ze met het pupje aanmoesten. Volgens hen was het zo'n week of 10 oud. Ach, daar heb ik er nog drie van dus deze kon daar wel bij.
Maar om 10.20 kwam er een berichtje. Precies op de dag van vertrek is het pupje niet op de porch.
Zal je net zien, ze konden hem dus niet brengen. Tja, dan houdt het op. De huiseigenaar van de vakantie woning heeft mijn nummer gekregen zodat ze kan bellen wanneer het pupje alsnog weer opduikt.
In het begin van de middag heb ik vast de voorbereidingen getroffen voor de vangactie van vanmiddag. Bij de supermarkt hier in de buurt verkopen ze vlees speciaal voor honden.
Het zijn doorgedraaide restanten en dan van alles door elkaar. Het zal niet het beste voor je hond zijn, maar daar ging het nu niet om. Het moest vooral lekker zijn. Zo lekker dat de gele tranguigel smurrie geen belemmering moest zijn om het alsnog op te eten.
Om 16.00 uur gingen we op pad. Het eerste wat in gedachte op komt is zal ze er zijn? En daarna, zal het gaan lukken. Ik wil zo graag dat dit project afgerond wordt. Elke keer weer steek je er tijd in om het tot een goed einde te brengen en telkens zonder resultaat. En helaas was dat vandaag weer zo.
We vonden mama en zoon redelijk snel. Ze waren aan de wandel in de buurt van de zee.
We bleven haar bij ons houden door meteen wat gehakt uit te delen. Hierna deden we er een behoorlijke kledder tranguigel in. Maar dat had ze dus door. Zorgvuldig pluizend at ze erom heen en liet waar te veel gel in zat liggen. Het werd dit keer niet door de zoon opgegeten, maar ook niet door haar.
We hadden de hoop dat er misschien toch iets naar binnen gekomen was. Toen ze dan ook na een tijdje bleef liggen was het te proberen om haar te vangen. Estherelle nam een grote handdoek en dook erboven op. Helaas, ze was totaal niet slaperig. Ze wurmde zich los en verdween. En zo was ook deze poging weer geen succes. Net enige resultaat van vandaag was twee kapotte knieën bij estherelle, de held!
Op de terug weg naar huis liepen er langs de drukke doorgaande weg twee kleine pups. Oei, heel link! De kans wat groot dat ze dit niet lang zouden overleven. We hebben onze auto aan de kant van de weg gezet en liepen naar de pups. Die doken meteen richting een aangrenzende tuin waar bog twee volwassen honden liepen. Terwijl wij stonden te overleggen kwam er een man uit de woning zetten.
Hij vertelde ons dat de pups niet van hem waren, maar van buren schuin achter hem. Mmm dan gaan we daar maar eens aan de bel. Het hek en de schuifpui stonden open. Bij het roepen van bontardi (goedemiddag) kwam er een meneer naar buiten. Of hij pups en een moederhond had. Ja die had hij, maar ze waren er nu niet. Hij had zelfs vier pups vertelde hij. Of het nou dezelfde waren die daar buiten dicht bij de gevaarlijke weg liepen konden we niet checken. In ieder geval konden we na een goed gesprek deze man zo ver krijgen dat hij de twee teven die hij heeft laat steriliseren. We hebben het telefoonnummer van dierenhulp achtergelaten in de hoop dat hij zelf belt. Ik ga binnenkort even checken of hij dat inderdaad gedaan heeft.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten