Dit maakte dat we het beter vonden om met hem naar de huisarts te gaan, dan hem de hele morgen mee te laten gaan naar het strand. Er was namelijk een gezellige ochtend met de hele school om elkaar en de nieuwe leraren beter te leren kennen. Ach, die gaat hij in de loop van het jaar nog vaak genoeg zien, dus laten we die huisarts maar bezoeken vandaag. Even laten checken of het een hardnekkige verkoudheid is of toch iets anders.
Nu zitten bij een praktijk waar er 's morgens tussen 08.00 en 10.00 op afspraak gewerkt wordt en tussen 10.00 en 12.00 vrije inloop is. Omdat ik Youri eerst liet uitslapen en ik zelf ook nog even bezig was gebeurde het dat we pas om 11.30 vertrokken. Geen probleem, de huisarts is redelijk in de buurt.
Om 11.45 stonden we aan de balie. Niet heel vroeg, maar nog steeds in de marge van het spreekuur.
Alleen geen huisarts. Die was alvast weg gegaan. Het was de hele ochtend al zo rustig dat hij vast pauze was gaan houden. In de middag was geen enkel plekje meer vrij, vandaag werd het dus echt niet meer. Tja, morgen begint Youri zijn echte eerste schooldag waarvan ik niet wil dat hij die mist.
Dat lijkt me geen goed begin. Morgenmiddag zijn ze gesloten, dus donderdag op z'n vroegst is er een herkansing. Misschien is het tegen die tijd niet meer nodig. Laten we het maar hopen. Mocht het morgen echt niet gaan, dan kunnen we een nieuwe poging wagen tussen 10.00 en 12.00. Dan bel ik wel even van te voren.
Vanavond om 19.30 ging de telefoon. Het was Thea die hier in de buurt katten aan het vangen was voor sterilisatie. Er was nog éen plekje vrij, of ze de moederhond kon komen ophalen.
Eh ja heel graag, maar die heb ik niet zo 1 2 3 in een bench. De moederhond blijft echt heel schuw.
Ondanks alle pogingen om haar te lijmen moet ze niks van ons hebben. Nou heb ik haar natuurlijk al twee keer moeten vangen. De eerste keer om naar een andere foster te gaan en de tweede keer om haar daar weer op te halen. Beide keren heb ik haar moeten insluiten en op die manier in de bench gekregen. Ik denk dat ze dat nog prima weet en daarom ook niet zo'n fan van mij is. Ze houdt echt meters afstand van me. Toen Thea haar dan ook kwam halen zat ze echt nog niet in de bench.
Dan maar koffie. In de hoop de mama hond zich weer op m'n bank zou nestelen. Als ze dat zou doen had ik m'n plan bedacht. Ik zou van buitenaf de schuifdeuren sluiten. Één voor éen. Het duurde even, maar ze kwam weer naar de bank. Ik had Erik ingelicht dat hij de voordeur moest sluiten als ik de laatste schuifdeur dicht deed. Nadat ze eenmaal binnen vast zat kon ik haar insluiten en in een bench doen.
Maar wat een gedoe. Zo weinig vertrouwen in de mens. En ook helemaal geen verbetering ten op zichtte van toen ze kwam. Eigenlijk zelfs slechter. Kon ik voor mijn vakantie nog het eten voor haar neerzetten, nu wacht ze op meters afstand tot ik weg ben voor ze bij haar bak komt kijken.
Arm dier. Ik wil het beste voor haar, maar vraag me echt af of dit wel in mijn tuin is. Ze is veilig, ja dat wel. Maar is ze gelukkig? Ik vraag het me af.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten