Ik had erg gehoopt dat de extra groeischijven inmiddels weg zouden zijn, maar helaas. De foto liet nog exact hetzelfde beeld zien als drie weken geleden. Drie weken geleden was er een lichte verbetering ten opzichte van de startfase, maar nu dus niet verder genezen. Dat is jammer. Niet dat Goofy er last van heeft, de prednison is voldoende pijnstillend. Maar hij wordt er zo dik van. Het is net een Michelin mannetje. Heel dik lijf met dunne pootjes. En wat ook jammer is, is nu we de prednison nog niet kunnen afbouwen we ook nog niet op zoek kunnen gaan naar een ander huisje. Goofy vindt dat het minst erg. Hij heeft hier een vriendinnetje, Alexa. Dat is echt dikke mik samen. Het zou het allermooiste zijn als die samen een plekje zouden vinden.
Ondertussen in de boom zit onze struikrover op de loer.
Hij dacht lief voor ons te zijn en had ons voorzien van verse eieren. Misschien had ik hem even moeten vertellen dat ik niet van duiveneieren hou.
Tommy heeft iets met duiven, of eigenlijk tegen duiven.Gisteren vonden we er éen onder een bosje in de tuin. Zittend onder wat hangende bladeren.
Het is dat éen van de honden ons er op wees, ik had hem zelf nooit gevonden.
De duif kon niet meer vliegen, alleen nog maar lopen. Door een theedoek over hem heen te gooien konden we hem vangen. Ietswat tegenstrijdig misschien, maar we hadden hem in de kattenbench gezet. Zonder kat uiteraard.
Ik ben naar de dierenarts hier in het wijk gereden. Zij is gespecialiseerd in alles met vleugels. Die had deze vogel ook, alleen deden ze het niet meer. Een kleine check up liet al direct zien dat éen vleugel gebroken was. De duif is overgezet in een andere bench en ik ben weer naar huis gegaan.
Vanmiddag werd ik gebeld dat de duif toch niet geholpen kon worden. De andere vleugel bleek ook gebroken en ook nog eens zo lelijk dat dit niet meer te verhelpen was.
Mmm Tommy, dat is duif drie, plus twee eieren, 20 kakkerlakken en merel. Alleen nog steeds geen muis. Daar heb ik nummer drie van gevangen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten