Vorige week hebben we Jules van de brug gehaald. De foster heeft daarna een mooi stuk op Facebook gedeeld, zo recht uit haar hart. Dat heeft een hoop mensen geraakt. Er zijn best veel reacties op gekomen en het is ruim 250 keer gedeeld. Dit heeft weer een hoop nieuwe volgers voor Rescue Paws opgeleverd en dat is te merken.
Ik doe samen met nog iemand de pm berichten van Facebook beantwoorden en dat zijn er veel!
En steeds meer.
Soms zijn we gauw klaar als blijkt dat men niet bereid is te betalen voor de pup. Maar soms krijg je een soort zoekopdracht om de juiste hond bij het juiste gezin te matchen. Super leuk natuurlijk, maar kost ook tijd.
En dan de tijd die het kost om met adoptanten langs de fosters te gaan. Telkens weer rij ik mee om ze te vertellen over de hondjes. Gelukkig wonen de fosters redelijk bij mij in de buurt, dat scheelt.
Maar alle tijd wordt er niet voor niks in gestoken. Eergisteren hadden we twee adopties, gisteren drie en vandaag ook weer één definitief en twee gereserveerd. Dat geeft echt heel veel energie.
Ik ben vanmiddag ook weer even langs Lady gereden. Het teefje in de straat bij Jimmy die een tvt had.
Ze zag er beter uit. Ze had weer wat eetlust begreep ik van de eigenaar, maar ze oogde ook echt wat beter.
Alhoewel ze ook nog steeds heel zielig kan kijken. Ze is ook nog best zielig, maar niet zo zielig meer als vorige week vrijdag. Volgende week ga ik weer langs.
Daarna nog een ritje naar de bank. Dat is echt een dingetje hier. Loeidruk vaak en oersaai. Je mag er niks, alleen maar wachten. En heb het lef niet op je telefoon te kijken, want dan wordt je aangesproken door iemand van de beveiliging. Ze nemen die taak wel heel serieus, beetje te. Ik had met iemand van de bank een afspraak, maar wist niet precies hoe ze heette. Het stond op een briefje waar ik een foto van had en die foto stond op mijn telefoon. Ik loop dus naar binnen met m'n telefoon in de hand om te vragen naar deze persoon. Meteen twee beveiligers in mijn nek. Uitgelegd wat ik kwam doen en bij wie. Zie de naam op deze foto. U mag geen telefoon gebruiken. Nee duh, lees nu maar even wat hier staat, dan ruim ik hem daarna snel weer op. Het is natuurlijk ook levensgevaarlijk zo'n telefoon.
Beveiligers, daar stikt het overal van. Bij de supermarkt, bij UTS, bij Aqualectra, bij de banken, bij de bouwmarkten enz enz. Wat ze er doen is me soms echt een raadsel.
Zo koop ik iets bij de groothandel. Daar wordt door de kassiere mijn aankopen gescand en doet zij ze in de kar achter de kassa. Ze gaan dus van de ene kar in de andere. Na betalen krijg ik de kar mee en loop naar de uitgang. En jawel, daar staat dan weer zo'n beveiliger die dan mijn bon gaat controleren en kijkt of dat wel klopt met wat ik in mijn kar heb. Volkomen nutteloos naar mijn idee, maar ja zo heeft iedereen weer een baan. Het zou mijn baan niet zijn.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten